ناصر کنعانی
سخنگوی وزارت امور خارجه

 
در کمال ناباوری و در میان بهت جهانیان، بیش از پنج ماه از شروع روند مستمر نسل‌کشی زنان، کودکان و غیرنظامیان محصور شده در باریکه غزه می‌گذرد. گویی مجامع بین‌المللی و مسئول امنیت جهانی و حقوق بشر مقهور اربابان زر و زور و تزویر گشته و جان انسان‌های سلاخی شده و بر زمین افتاده و برجا مانده زیر آوارهای سنگین، تنها ارقامی است که روزانه‌ شمارش می‌شوند! آنچه در این پنج ماه و اندی بر غزه گذشته، تصویری روشن اما جانفرسا از جنگ نابرابر میان محور «رذالت و شقاوت» در برابر محور «شرافت و حق‌طلبی» است. دریغا که این فجایع تلخ در ۱۵۵ روز گذشته در حالی رقم خورده و استمرار یافته که سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی حافظ صلح و امنیت بین‌المللی و نهادهای عریض و طویل حقوق بشری، شاهد و ناظر این همه جنایت و قساوت بوده‌اند اما - به معنای واقعی کلمه - در ایجاد «بازدارندگی» در مقابل این حجم از وحشی‌گری و قانون‌شکنی در عصر شعار حاکمیت قانون و حقوق بین‌الملل، «اقدامی در حد هیچ» داشته‌اند. دولت‌های مدعی حقوق‌بشر نیز که شعارهای حقوق بشری آنان گوش فلک را روزانه می‌آزارد، در برابر این سطح از شقاوت و درندگی صهیونیست‌ها نه تنها از مقابله کردن پرهیز کرده‌اند، بلکه حمایت نیز به‌عمل آورده‌اند. جهان هزاره سوم که شعار انسان‌محوری و حقوق انسانی بر آن سایه افکنده است، در کمال بیرحمی، به مدت ۱۵۵ روز نظاره‌گر قتل عام زنان، کودکان و افراد غیر نظامی در بزرگترین زندان بدون سقف جهان -غزه- است. افکار عمومی جهان از فقدان اراده بین‌المللی در مقابل رژیمی سفاک و خونریز که نسبت به هیچ‌کدام از قواعد و قوانین ناظر بر جنگ‌ها، تعهدی نداشته و ندارد، ‌اندوهگین و خشمناکند. جای این پرسش است که دنیا تا کجا می‌خواهد شاهد خاموش لگدمال شدن انسانیت توسط جانیان صهیونیست باشد که موازین بین‌المللی و ساختارها و ارزش‌های انسانی و جهانی را آشکارا به سُخره گرفته‌اند؟! در طول ۱۵۵ روز نسل‌کشی در غزه، ظرفیت حاصل از توان سیاسی، اقتصادی و نظامی کشورهای اسلامی در برابر این فاجعه ضد بشری قرن، در کمترین سطح خود به کار گرفته شده است. کشورهای اسلامی با برخورداری از جمعیت عظیم پایبند به ارزش‌های اسلامی- انسانی، موهبت خدادادی تسلط بر ذخایر عظیم و راهبردی انرژی، سلطه گسترده جغرافیایی بر عرصه حمل‌ونقل و ارتباطات سه‌گانه (هوایی، دریایی و زمینی) و ده‌ها مزیت بالقوه و بالفعل دیگر می‌توانستند هزینه‌های رفتارهای ضدبشری رژیم صهیونیستی را تا مرز بازدارندگی مؤثر بالا ببرند. همه جهانیان چه به‌عنوان واحدهای سیاسی و چه خارج از طبقه‌بندی‌های بین‌المللی، به‌عنوان یک «انسان» در مقابل آنچه در این پنج ماه در غزه گذشته، مسئول هستند و در برابر آنچه در آینده رخ می‌دهد، ابتدا به وجدان خود و سپس به افکار عمومی و تاریخ و از همه مهمتر به خداوند پاسخگو خواهند بود. هر سخن، موضع‌گیری، تصمیم سیاسی، حمایت، همکاری اقتصادی و... که انگیزه رژیم صهیونیستی در ادامه جنگ علیه غزه و آلام مردم مظلوم آن را افزایش دهد، به منزله شراکت در جنایات صهیونیست‌ها خواهد بود و هر گامی- ولو کوچک- که دامنه رنج‌ها و اشک‌های زنان، کودکان و سالخوردگان محصور در میان بمباران از یکسو و قحطی ساختگی در سوی دیگر را کاهش دهد، به منزله پاسداشت و پایبندی به شرافت و ارزش‌های انسانی و شراکت سازنده در امنیت و صلح جهانی و مقابله با ظلم و بی‌عدالتی خواهد بود‌. همگی، چه آنانی که دل در گرو مقاومت مردم غزه دارند و چه آنان که سکوت و مصلحت را بر تکریم انسانیت برتری بخشیده‌اند و چه آنان که حامی رژیم سفاک اسرائیل هستند، بدانند که؛ غزه هرچند مظلوم و هرچند زخمی و با کودکانی که از فرط گرسنگی، مرگ را انتظار می‌کشند، اما مقتدر و سربلند ایستاده است و امید به فردایی روشن و برآمده از نتیجه صبر و مقاومت اسطوره‌ای خود را از دست نمی‌دهد. فلسطین قهرمان با زنانی که داغ عزیزان بر دل، اما برق غرور در چشم و کینه خصم را در قلب خود دارند‌‌‌؛ با مردانی که شرمنده گرسنگی فرزندان خود هستند، اما در برابر دشمن سرافراز ایستاده‌اند تا فردا بتوانند برای همه فرزندان فلسطین و نه فقط فرزندان خود، حیاتی پرافتخار ترسیم کنند؛ با داغ ۳۱ هزار شهید مظلوم در طول ۵ ماه، که نام و یاد هر کدام‌شان در قلب فلسطینیان باقی خواهد ماند و ردپای آنها بر خاک درد کشیده باریکه غزه تا ابد حک خواهد شد‌‌‌‌، مسیر خود را به سمت پیروزی که وعده بحق الهی است، ادامه خواهند داد. بی‌شک آینده از آن فلسطین و ملت مظلوم اما مقاوم و مقتدر آن است.