وصال روحانی
روزنامه‌نگار

شروع محاکمه هانتر بایدن، پسر جو بایدن رئیس‌جمهور امریکا به اتهام جعل اسناد فعالیت‌های اقتصادی خود که روز گذشته (چهارشنبه 16 خرداد) در شهر واشنگتن آغاز شد، نشانه تازه‌ای از بازی‌های سیاسی توأم با تزویری است که در امریکا رواج دارد و می‌تواند در پشت پرده تأثیری کلان بر انتخابات ریاست جمهوری این کشور در اوایل ماه نوامبر (اواسط آبان) بگذارد. این در حالی است که دونالد ترامپ، سرکرده حزب جمهوریخواه و رقیب بزرگ بایدن در این انتخابات به‌تازگی در یک دادگاه فدرال در محله منهتن شهر نیویورک در 34 پرونده ارتشا و رفتار سوء اخلاقی مقصر شناخته شده و روز 21 تیرماه حکم نهایی‌اش در این خصوص اعلام می‌شود. حتی اگر حکم صادره این دادگاه تعیین حبس طولانی‌مدت برای ترامپ باشد، به سبب نارسا بودن متن قانون اساسی امریکا، وی حق شرکت در انتخابات را از دست نخواهد داد، ولی این مسأله و رویارویی او با مردی که پسرش با سوء‌استفاده از اختیارات دولتی پدرش (که زمامدار کاخ سفید است) به بهره‌های پرشماری رسیده، به روشنی نشان می‌دهد که چه تصویر و تصور سیاهی با انتخابات ماه نوامبر گره خورده و آن را هرچه کریه‌تر کرده است.
 
قسمتی از عمق فاجعه
یکی از تخلفات بزرگ هانتر بایدن این است که در سال 2018 با بهره‌گیری از خطوط ارتباطی پدرش یک محموله بزرگ نظامی دربردارنده سلاح‌های گرم را در اختیار گرفت و در راستایی به توزیع و فروش آن به متقاضیان پرداخت که بیشتر سود شخصی وی در آن مستتر بود تا ملاحظات امنیت ملی امریکا. محصول همه این کج‌روی‌ها و بی‌تفاوت ماندن مراجع قضایی امریکا به چنین خلافکاری‌های مستمری، رویارویی دو مردی در انتخابات امسال ریاست جمهوری امریکاست که هیچ‌یک صلاحیت اخلاقی و وجاهت حرفه‌ای این مهم را ندارند اما چون اهرم‌های قدرت را با مشارکت سایر اعضای شاخص احزاب خویش در دست دارند، در این جایگاه رفیع قرار گرفته‌اند و چهار ماه و اندی دیگر یکی از آنها کاخ سفید را از نو تسخیر خواهد کرد. این‌چنین است که توصیف رقابت‌های انتخاباتی امریکا به «جنگ تبهکاران» توصیف بامسمایی جلوه می‌کند و قسمتی از عمق فاجعه را عیان می‌سازد.
 
ترامپ «او» را به چهارمیخ می‌کشد؟
امروز این ترس بزرگ وجود دارد که انتخابات پیش‌رو در امریکا به سبب التهاب‌های بزرگ موجود در جامعه این کشور همچون بمب ساعتی‌ای باشد که هر لحظه احتمال انفجار آن می‌رود.
تندروی‌های طرفداران ترامپ که مثل خود او آدم‌هایی افراطی هستند و تزلزل‌های رفتاری و بیماری زوال عقل بایدن که او را هر روز بیشتر از گذشته به یک کناره‌گیری اجباری از انتخابات سوق می‌دهد، فضایی را به‌وجود آورده که بویی از عدالت و امنیت در آن استنشاق نمی‌شود.
بزودی در کنوانسیون نهایی حزب دموکرات در امریکا مشخص خواهد شد که آیا انتخاب رسمی جو بایدن به‌عنوان نماینده حزبش در انتخابات ماه نوامبر قطعیت یافته یا خیر اما نشانه‌ها حاکی از آن است که سران این حزب زمان را برای انجام هر تغییری در این خصوص و رویکرد احتمالی به «کاملا هریس» دستیار اول او یا وارد کردن میشل اوباما همسر باراک اوباما به عرصه و معرفی او به عنوان نماینده این حزب بسیار دیر می‌دانند و معتقدند کار از کار گذشته است و باید با همین سیاستمدار پیر رنگ‌پریده پای به انتخابات گذاشت.
 این  بدان معناست که ترامپ همان‌طور که در سال 2016 با تندخویی‌های کلامی‌اش هیلاری کلینتون وزیر خارجه سابق امریکا و رقیب دموکرات خود را خلع سلاح و وی را در چشم مردم خوار و خفیف کرد، این‌بار به رقیب کم‌هوش و حواسش هم رحم نخواهد کرد و بایدن را که بارها در جریان مباحثات و جلسات سیاسی به جایی موهوم خیره مانده و خوابش برده یا با اشباح سخن گفته، به چهارمیخ خواهد کشید.
 
این چگونه رقابتی است؟
در عرصه سیاست امریکا عدالت معمولاً قربانی مصلحت‌ها می‌شود و سیاسی‌بازی سلاح اول مردانی است که می‌خواهند بر امریکا حکم برانند. گناه بزرگ هیلاری کلینتون در نگاه ترامپ در انتخابات 8 سال پیش این بود که «ایمیل»های خود درخصوص محرمانه‌ترین فعالیت‌های دولتی را به گونه‌ای حفظ نکرد که از دسترس عموم دور بماند. ترامپ طوری بر این قضیه پای فشرد که توگویی می‌خواهد این زن را در کسری از ثانیه به زندان بفرستد و هیچ‌چیز بجز آن نمی‌تواند او را متنبه کند. روش برخورد بی‌رحمانه فوق در ثبت شکست هیلاری کلینتون سهم زیادی داشت اما امروز در تکرار تاریخ او در تدارک حملات بنیان‌برافکن تازه‌ای است که می‌تواند ریشه جو بایدن را بسیار شدیدتر از گذشته بسوزاند. ترامپ البته درگیر پرونده‌های متعدد مفتوحه علیه خویش است و احکام نهایی هیچ‌یک از آنها صادر نشده و یکی از آنها اقدام او در زمینه خارج کردن اسناد مهم و مخفی دولتی از کاخ سفید و بردن بخشی از این فایل‌های «مافوق سری» به محل سکونت خویش است.
 ترامپ بعداً این مدارک را به مراجع ذیربط پس داد و بیرون از دادگاه به توافق‌هایی نسبی با آنها رسید اما این پرونده مانند پرونده تهاجم همه‌جانبه هواداران رادیکال ترامپ به کاپیتول هیل (ساختمان کنگره امریکا) در شهر نیویورک در 6 ژانویه 2021 و تسخیر شدن این ساختمان به مدت سه ساعت توسط این طرفداران لجام‌گسیخته همچنان مفتوح مانده و حکم آن صادر نشده است. رویکردهای پوپولیستی این تاجر «سیاستمدار شده» و این «شومن» حرفه‌ای از نوع و جنسی است که اکثریت سفیدپوست امریکا به آن اعتقاد عمیقی دارند. اصرار ترامپ بر بیرون راندن بی‌قید و شرط پناهجویان و اقلیت‌های نژادی و قومی از امریکا و کوبیدن سیاهپوستان و سپردن کار به دست امریکایی‌هایی که او آنها را مردم اصیل این کشور می‌نامد، چیزهایی است که می‌تواند مثل سال 2016 برای او پیروزی‌آور باشد و جو بایدن را برخلاف چهار سال پیش به سیاهچال سقوط بیندازد.
 اینکه چطور می‌توان این پوپولیست بی‌رحم را با وجود این همه پرونده‌های کج‌روی اخلاقی و مالی برای ورود مجدد به کاخ سفید صاحب صلاحیت دانست، البته مقوله دیگری است. ولی مگر جو بایدن با پر و بال دادن به پسرش که حتی با اوکراینی‌ها معاملاتی سودجویانه داشت، نشانه‌ای از درست‌کرداری در این بازی‌های سیاه سیاسی و توأم با رسوایی بوده است؟ آیا این به مثابه انتخاب بین بد و بدتر نیست؟

 منبع: CNN

برش

نمایش جعلی فریبکاران

ترامپ که استاد حرف‌های تند در لفافه‌ای از مهربانی‌های ظاهری است، هفته پیش به خبرنگاران در نیویورک گفت: «با محکوم شناخته شدن من در محکمه منهتن احتمال زندانی شدن من هم وجود دارد. فکر نکنید مقابل این حکم مقاومت می‌کنم و به پشت میله‌های زندان نمی‌روم اما شک دارم که هواداران من نیز چنین مقاومتی را داشته باشند.»
بدتر از همه این است که تخلفات هانتر بایدن سبب شده تک‌سلاحی که پدر پیرش در آستانه انتخابات سال 2020 داشت، کم‌اثر شود و دیگر خریداری نداشته باشد و آن تک‌سلاح، نداشتن پرونده‌های کیفری مفتوح و دور ماندن از جرایمی بود که وقوع آن به اثبات رسیده باشد. درست است که این تخلف‌ها به نام پسر جو بایدن ثبت شده اما لبخند عمیق ترامپ به سبب خالی شدن اسلحه‌های جو بایدن از هر خشابی در این زمینه از حالا قابل رؤیت است.
بایدن دیگر نمی‌تواند در کمپین‌های انتخاباتی‌اش ترامپ را شمایل بزرگ انواع کج‌روی‌ها در امریکا توصیف کند، زیرا به یمن اقدامات هانتر بایدن، اینک خاندان بایدن چیزی از همین تبار است. شاید هم امریکا با همه ظاهرسازی‌های افسانه‌ای خویش و بزک کردن چهره‌های زشت در صحنه‌های سیاسی خود، شایسته چیزی بیش از این و انتخاباتی فراتر از این نمایش جعلی نباشد.