علی نادری
مدیرعامل خبرگزاری جمهوری اسلامی

این مدت خیلی تلاش کردم که برای سید عزیز و شهید، متنی به یادگار بگذارم؛ اما راستش را بخواهید دست و قلمم نرفت که نرفت که نرفت. از نزدیک با او زندگی کرده بودیم و حالا فقدان این گوهر ارزشمند برای ما غیرقابل باور و تحملش سخت و دشوار است. اما تسلیم هستیم به رضای خداوند متعال و راضی به قضا و تقدیرش. با وجود این با دیدن توصیفاتی ناقص از «رئیسی عزیز» آن‌هم به بهانه تمجید از او، این را عافیت طلبی دیدم که چیزی نگویم و ننویسم. رئیسی در برخی از نگاشته‌های این روزها، به انسانی خوش قلب، مخلص و آدمی «خیلی خوب و صاف و ساده» تبدیل شد که فقط همین بود و همین. پس رئیسی مدیر تحولگرای آستان قدس که این آستانه مقدس را رنگ و بوی دیگر داد چه کسی بود؟! پس رئیسی رئیس قوه قضائیه تحولگرا که در دو سال، قوه‌ای پر از مشکل و با نارضایتی حداکثری مردمی را به محبوب‌ترین قوه از قوای سه گانه کشور مبدل کرد چه کسی بود؟! پس رئیسی رئیس جمهور با انبوهی از توفیقات در سیاست خارجی و گشودن افق‌های جدید پیش روی ایران چه کسی بود؟! پس رئیسی رئیس‌جمهور؛ مرد اداره کشور در بدترین و دشوارترین شرایط ممکن کجا بود و چه کسی بود؟! رئیسی فرمانده عالی «وعده صادق»، رئیسی ده‌ها سفر استانی. مگر دور و برمان انسان خوش‌قلب کم داریم؟ آیا این موجب برانگیختن مردم برای این تشییع و ابراز همدلی عظیم می‌شود؟! فقط خوش قلبی و ویژگی‌های شخصی و نه مدیریتی، سیاسی و اجتماعی اوست که موجب می‌شود تا رهبر انقلاب او و دولتش را «مغتنم»، «جامع‌الاطراف»، «با کفایت» و از «بهترین‌های زیر آسمان» بدانند و فقدانش را «خسارتی جبران ناپذیر» عنوان کنند؟ رئیسی خوش قلب از عملکردش جدا نیست. رئیسی خوش‌قلب همان تولیت موفق آستان قدس است. رئیسی خوش‌قلب همان رئیس محبوب و موفق قوه قضائیه است. رئیسی خوش‌قلب همان رئیس‌جمهور محبوب و موفق و به فرموده رهبر انقلاب، همان رئیس جمهور جامع الاطراف و باکفایت است. حتماً دولتش دولت معیار برای دولت‌های آینده خواهد بود، هم شیوه و روش شخصی رئیسی و هم رویکرد دولتش‌ معیار است و این را رهبری معظم انقلاب می‌خواهند. با این تفکیک اشتباه، به رئیسی ظلم نکنید. شخص رئیسی خوش‌قلب و مهربان از شخصیت رئیسی تولیت آستان قدس و رئیس قوه قضائیه و رئیس‌جمهور جدا نیست. اینها با هم بوده که این موج از محبوبیت و اقبال را خلق کرده و به ظهور رسانده است. رئیسی مسیر خلق سرمایه اجتماعی را نه در صورتبندی‌های تئوریک، که در شهادتش به همه ما آموزش داد. هوا نداشتن، قدرت‌طلب نبودن در حالی که در بالاترین نقطه از قدرت نشسته باشی، برای خود چیزی ندیدن و خود را وقف مردم کردن. اینها وقتی واقعی شد، سرمایه اجتماعی خلق شده است و این مسیر اختصاصی تربیت شدگان انقلاب اسلامی برای خلق سرمایه اجتماعی است؛ سرمایه‌ای که با اجرای ده‌ها تئوری برندینگ و پرسونال برندینگ، ذره‌ای از آن خلق نخواهد شد.