نبیه خان
فعال امور اجتماعی

 وصال روحانی
مترجم

در سال 2018 که به عنوان کارآموز رشته آموزگاری در مدرسه‌ای در دهلی‌نو فعالیت می‌کردم، ناظم آموزشگاه یکی دو باری با وجود برقراری کلاس و حضور بیش از 40 محصل در محل، کار مرا متوقف و تأکید کرد که مذهب نباید وارد فعالیت‌های شغلی شود. او به وضوح از من خواست که ضمن کار در مدرسه روسری بر سر نگذارم.در آن سال محدودیت‌های مذهبی در هند در بالاترین حد خود قرار داشت. بر همان اساس اینک در دومین ماه از سال 2023 هم نباید از اقدامات بازدارنده مذهبی دولت نارندرا مودی که شاخه ای از ملی‌گرایان هندو است شگفت‌زده شد ولی رنج حاصل از این تحمیل‌ها غیرقابل بحث و انکارناشدنی است.
 
ترک تحصیل‌های اجباری
بنا بر آمارهای جدید رسمی، در یک سال اخیر بیش از هزار محصل جوان زن به خاطر ممنوعیت حجاب اسلامی در دبیرستان‌ها و کالج‌ها مجبور به ترک تحصیل شده‌اند. سازمان‌های مختلف هندو هم چندین و چند کمپین دامنه‌دار را علیه محصلان دارای حجاب سازماندهی و اجرایی کرده‌اند و چون مقام‌های دولتی و نیروهای پلیس در این زمینه راه انفعال را در پیش گرفته‌اند، این کمپین‌ها نه تنها مهار نشده‌اند بلکه بر شدت‌شان افزوده شده است. سال پیش هم که دانشجویان زن محجبه به قصد برگرداندن آرای دولت دهلی نو به عالی‌ترین دادگاه قضایی این شهر شکایت بردند، این دادگاه رأی دولت را تنفیذ و به تبع آن ادامه تحصیل این دانشجویان را در صورت حفظ حجاب غیر ممکن کرد.
حزب حاکم هند در طرح‌های کوتاه و میان‌مدت خود به حاشیه راندن هر چه بیشتر مسلمانان و دور کردن آنها از متن روابط اجتماعی را از اهداف نخست خود تعیین کرده تا از این طریق به هندوها و بخصوص به دسته‌های تندرو آنان اجازه عرض‌اندام هرچه فزون‌تر را بدهد. به هر جا که پا می‌گذاریم، محدودیت‌هایی را می‌بینیم که برخاسته از فشار مقام‌های هندو به جوامع اسلامی است و از زنان مسلمان به وضوح خواسته می‌شود که حجاب خود را کنار بگذارند.
این چنین است که من و همتاهای من در جامعه هند احساس شهروندان درجه دوم و سومی را یافته‌ایم که نه‌تنها حرف‌مان را نمی‌خوانند بلکه پیوسته و به انواع طرق به شخصیت ما بی‌احترامی می‌شود. مردان مسلمان نیز به شکلی آشکار در محاصره هندوها و در معرض تهاجم افرادی قرار دارند که آیین اسلام را بر نمی‌تابند و زندگی را بر پیروان این مذهب دشوار ساخته و همه چیز را برای خود می‌خواهند.
 
ترور شخصیت زنان مسلمان
یکی از محل‌هایی که بیشترین ظلم به زنان محجبه در هند اعمال می‌شود، ادارات و محل‌های کار آنان است. آمار حاصل از نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد که از هر پنج فرصت شغلی موجود در ادارات حداقل چهار مورد به زنان غیرمسلمان اعطا می‌شود و فقط در یک مورد زن مسلمان درخواست‌کننده شغل جواب مثبت گرفته و به اداره محل درخواستش فراخوان می‌شود. چه فایده که حتی پس از شروع به کار این زنان مسلمان در ادارات، آنها به سبب رعایت حجاب اسلامی دائماً مورد حملات کلامی و سخنان زشت و پر طعنه قرار گرفته و ترور شخصیت می‌شوند.  هندوها حتی به این نیز اکتفا نکرده‌اند و کافی است که یک زن محجبه را ضمن تردد در خیابان‌ها ببینند تا با ادای کلماتی زشت او را آزار بدهند و حتی خطر تهاجم و تعرض را در ذهن او ایجاد کنند.
مجموعه این عوامل هراس‌برانگیز باعث ایجاد آ‌سیب های روحی در زنان محجبه‌ای شده که در هند زندگی می‌کنند و از هر سو تحت اعتراض قرار دارند و بدتر از همه اینکه تهاجم هندوها به آنها با حمایت پنهانی دولت و در یک نظام سازماندهی شده صورت می‌پذیرد و گریزی از آن متصور نیست.
 یک مدل تبلیغی سوء
در «هند»ی که با آیین‌های نارندرا مودی اداره می‌شود، زندگی مسلمانان تبدیل به یکی از ترسناک‌ترین امور شده و چیزی به نام امنیت اجتماعی برای آنان وجود خارجی ندارد. مودی پیش از به قدرت رسیدنش وعده یک امنیت عمومی را به کل ملت هند داده بود اما اینک مشخص شده است که او از همان زمان هم مسلمانان را که از قضا خیل عظیمی را در هند تشکیل می‌دهند، از ملاحظات خود خارج کرده و مشمول حیطه امنیتی مورد نظر خویش قرار نداده بود. مودی حتی مدعی آزادی کامل تمام مردم هند در انتخاب مذهب دلخواه خویش و اجرای آیین‌های آن شده بود اما چنین چیزی هرگز جامه عمل نپوشیده و با حملات گسترده و مکرر هندوها به مساجد و سایر محل‌های گردهمایی مسلمانان در سال‌های اخیر عملاً مسلمان‌ها به سوی ناامنی محض سوق داده شده‌اند. هندوهای مسبب این وضعیت نه تنها پیگرد قضایی را تجربه نکرده‌اند بلکه با اجرای سیاست سکوت توسط دولت دهلی نو به‌گونه‌ای مورد تأیید و تشویق هم قرار گرفته‌اند. هندوها نه تنها اعتقاد دارند هر فرد مقیم کشورشان باید به سبک آنها زندگی کند، بلکه هر زن مسلمانی را که بر اساس الزام‌های دینی پوشش مناسب را برای خود برگزیند، یک قانون‌شکن تلقی می‌کنند و به انواع طرق مقابل او می‌ایستند.  
منبع:  Middle East Eye