کمتر رسانه‌ای در ایران است که لااقل بخشی از تحریریه آن، تجربه کار در روزنامه ایران را نداشته باشد؛ از چپ چپ تا راست راست، از دولتی دولتی تا خصوصی خصوصی، از موافق موافق تا منتقد منتقد. اینجا جهان‌های موازی به هم می‌رسند و تلاش می‌کنند به احترام ایران، حرفه‌ای‌تر، عقلانی‌تر و متعادل‌تر از آنچه بوده‌اند، باشند. از این نظر روزنامه ایران همواره محل انباشت تجربه‌های رنگارنگ مطبوعات کشور بوده است و روح این تجربه و توانایی را می‌شود در تحریریه‌اش حس کرد؛ چیزی شبیه تیم ملی که گاه خوب بازی کرده و نتیجه گرفته و گاه بد اما هر چه هست، تیم ملی است و باید حرمتش را نگه‌داشت. روزنامه‌ای که مزین به نام ایران است و از نخستین شماره خود در یکم بهمن 1373 تا کنون تلاش کرده روزنامه‌ای شایسته، متین و درخور شأن جمهوری اسلامی ایران باشد و البته پر واضح است که در چنین میدان بزرگی، کاستی‌ها نیز بزرگ‌تر از آنچه هست، می‌نماید. به زبان دیگر، تیم وقتی خوب بازی می‌کند وظیفه طبیعی خود را انجام می‌دهد و وقتی بد، بیش از آنچه هست، بد است.
باور کنید کار در «ایران» وظیفه دشواری است؛ شیرین و دشوار. وقتی می‌بینی تنها سرگرمی کارکنان سکوی نفتی سلمان درست وسط آب‌های هول‌انگیز خلیج فارس و در میان کوهی از آهن و وزوز کرکننده گاز، ورق زدن روزنامه ایران است، وقتی می‌بینی اهالی دهستان قورتان در کرانه تالاب خشک گاوخونی در مسجد روستا گردهم می‌آیند تا درد دل‌شان را به روزنامه ایران بگویند، وقتی کارگران بازارچه مرزی میرجاوه می‌گویند اگر واقعاً خبرنگار «ایران» باشی حرف می‌زنیم، وقتی به احترام ایران تمام درها در
دور افتاده‌ترین نقاط کشور از دامنه آرارات تا جاسک و بریس در سواحل عمان به رویت باز می‌شود، دیگر نمی‌توانی سرسری ببینی و سرسری گوش کنی و سرسری بنویسی. اینجا کلمه‌ها وزن دارند.  هر کلمه را باید مثل دانه مروارید برداری، جلوی آفتاب بگیری، این طرف و آن طرفش را ببینی بعد نخ کنی.
«ایران» فقط یک روزنامه نیست، مجالی است برای گفت‌و‌گوی مدام مردم و مسئولان، مجالی برای معتدل کردن تنش‌ها و تندی‌ها و برساختن فضایی برای شنیده شدن، ترجمان گفتمان دولت برای مردم و بسته‌بندی خواست مردم برای دولت. نشان دادن کاستی‌های دولت به دولت و تصحیح رفتار عامه در محضر مردم. قاعدتاً چنین وظیفه دشواری به راه رفتن روی لبه تیغ می‌ماند و همواره در دو سو هستند کسانی که خلق‌وخوی تو را نپسندند. «ایران» از این نظر همواره مظلوم بوده است. ما مفتخریم که در «ایران» و برای نام بلند ایران می‌نویسیم؛ نامی که به گفته بنیانگذارانش، منتخب رهبر معظم انقلاب است و نیز تأکید ایشان بر استفاده از خط نستعلیق در نوشتن این نام بر پیشانی روزنامه که خطی است تماماً ایرانی. ما مفتخریم که در روزنامه‌ای تماماً ایرانی روایتگر ایرانیم.