یک بازی سرد و خستهکننده
محمد نوری
کارشناس فوتبال
دیدار دربی ۱۰۶ از نظر کیفیت فنی و جذابیت، فاصله محسوسی با استانداردهای یک بازی بزرگ داشت. دربی زمانی «دلچسب» تلقی میشود که تبادل گل، هیجان مسابقه را افزایش دهد؛ اما نبود گل و ثبت تساوی موجب شد سطح جذابیت بازی کاهش یابد. با این حال، نمیتوان عملکرد استقلال را ضعیف ارزیابی کرد. تیم دو موقعیت جدی گلزنی داشت که انتظار میرفت حداقل یکی از آنها به گل تبدیل شود. اگر سحرخیزان در استفاده از فرصت خود موفق بود، استقلال میتوانست سه امتیاز ارزشمند را کسب کند. از منظر جدول ردهبندی، این تساوی برای پرسپولیس نتیجهای مطلوب محسوب میشود؛ زیرا تیمی که در رتبه پایینتری قرار دارد، با حفظ حداقل امتیاز از میدان خارج شد. در مقابل، استقلال بهعنوان صدرنشین تنها یک امتیاز به اندوخته خود افزود. در بخش فنی، زوج خط دفاعی استقلال سامان فلاح و آشورماتوف نمایشی قابلتحسین ارائه دادند. سامان فلاح با وجود جوانی، عملکردی مطمئن و پخته داشت و روند رو به رشد او در ساختار دفاعی تیم محسوس است. از زمان اضافه شدن آشورماتوف، انسجام دفاعی استقلال تقویت شده و ساختار عقب زمین به وضعیت ایدهآلی نزدیک شده است.
بازی عمدتاً در میانه میدان جریان داشت و نباید از نقش نیازمند در کنترل و مهار موقعیتهای خطرناک چشمپوشی کرد. همچنین آدان، دروازهبان استقلال، در چند صحنه مقابل حملات پرسپولیس واکنشهای مؤثر داشت و ثبات خوبی نشان داد. قضاوت داور مسابقه نیز بدون چالش عمده بود، زیرا بازی فاقد صحنههای پیچیده و پرفشار داوری بود. با این حال، مهمترین نقطه ضعف این مسابقه، وضعیت زمین ورزشگاه و تعداد محدود تماشاگران بود. حضور حدود هشت هزار نفر در ورزشگاهی که میزبان دو تیم پرهوادار پایتخت است، از منظر فنی و رقابتی، کیفیت مسابقه و فضای بازی را تحتتأثیر قرار داد.
