محمدمحسن فایضی
کارشناس مسائل فلسطین

سال 92 که در حال نگارش پایان‌نامه ارشدم در دانشگاه علامه طباطبایی با عنوان «هویت، مذهب و ملت‌سازی در اسرائیل» بودم، به گزارشی از رئیس جمهوری وقت رژیم صهیونیستی برخوردم که برایم جالب بود.
ریولین طی سخنانی در کنفرانس مهم و مشهور هرتزلیا در سال 2016 به صراحت نگرانی خود را تکثر هویتی و مذهبی در میان جامعه اسرائیلی مطرح می‌نماید. 
وی در این کنفرانس گفته بود: «جامعه اسرائیل چهره خود را تغییر می‌دهد. این تغییر، هویت ما را به عنوان اسرائیلی تغییر خواهد داد و تأثیر عمیقی بر مسیری دارد که ما از طریق آن خودمان و وطن ملی خود را می‌شناسیم. این تغییر اجتناب‌ناپذیر است. تغییرات اساسی بافت جمعیتی، تغییراتی هستند که گریزی از آن نیست. البته من هرگز هیچ‌کسی را که عضو جامعه اسرائیل است خطری برای اسرائیل تلقی نکرده‌ام اما واقعیت این است ما شاهد تهدیدی جدی از جانب تغییراتی هستیم که جامعه اسرائیل شاهد آن است و به آن بی‌توجه هستیم.  در گذشته ارتش اسرائیل به عنوان ابزار اصلی برای شکل دادن اسرائیلی‌ها، به عنوان یک «اسرائیلی واقعی» حساب می‌شد. جامعه اسرائیل واقعیت خود را در ارتش پیدا می‌کند، خود را منسجم و دارای همبستگی می‌بیند و خود را از نظر ارزش‌ها و ویژگی‌های اجتماعی و تا حد زیادی اقتصادی می‌سازد؛ اما در نظم جدید اسرائیل‌، تقریباً نیمی از جمعیت اسرائیل در ارتش خدمت نمی‌کنند.»
10 سال پیش هنوز مسأله سربازی حریدی‌ها و حتی اعراب اسرائیلی جدی و حاد نشده بود. عدم حضور آنها در سربازی بیشتر حول مسأله عدالت اجتماعی و اعتراضات دیگر اقلیت‌های داخلی سرزمین‌های اشغالی مورد بحث و چالش بود. اما ریولین در کنفرانس هرتزلیا از منظر دیگری به مسأله سربازی نرفتن بخشی از جامعه اسرائیلی از جمله حریدی‌ها نگاه می‌کند. او می‌گوید ما در آینده دچار چالش هویت مشترک و ملی خواهیم شد و یک دلیل آن عدم سربازی رفتن طیفی از جامعه است. گفتاری که نشان می‌دهد در ذهن تصمیم‌سازان اسرائیلی سه سال سربازی اجباری مردان و دو سال زنان، تا چه میزان راهبردی و تاکنون تأثیرگذار بوده است. چیزی که به تعبیر رئیس جمهوری پیشین اسرائیل جایی است که یک اسرائیلی واقعی متولد می‌شود.
ادامه در صفحه 5