رسولی، پرتابگر دیسک بعد از دریافت مدال طلای آسیا:
خودم را می‌زدم تا بیدار بمانم
مهری رنجبر
خبرنگار
شنیدم که گفتی شب قبل از مسابقه نخوابیدی. چرا؛ به خاطر استرس بود یا خستگی؟
تهران با اینجا 5 ساعت و نیم اختلاف ساعت دارد، پرواز طولانی و توقف تقریباً 7-8 ساعته‌ام در فرودگاه امارات و خستگی زیاد همه دست به دست هم داد تا نخوابم. در واقع اختلاف ساعت تهران با کره باعث شد نتوانم بخوابم. من یک روز بعد از رسیدن به کره مسابقه داشتم؛ در حالی که هنوز بدنم به آب و هوا و ساعت آنجا عادت نکرده بود. مسابقه هم صبح ساعت 10 بود، شب مدام فکر می‌کردم که ساعت 5 صبح باید بیدار شوم تا بدنم برای مسابقه خواب نباشد. به همین دلیل خستگی از تنم بیرون نرفته بود. از طرفی درگیر گرفتگی‌های کتفم هم بودم که حرکت مرا محدود می‌کرد و با درد گردنم، نمی‌توانم تمرکز داشته باشم؛ تا حدی که شب قبل از مسابقه نخوابیدم. ساعت 4 صبح شد، دیدم بخوابم، باید یک‌ساعت دیگر بیدار شوم. بنابراین نخوابیدم.
این بی‌خوابی در مسابقه اذیتت نکرد؟ روی رکوردت تأثیر نداشت؟
بی‌خوابی در مسابقه خیلی اذیتم کرد، تا حدی که وسط مسابقه تقریباً چرت می‌زدم، ولی خودم را می‌زدم تا بیدار بمانم و بتوانم پرتاب کنم.
چرا پرتاب‌های حسین رسولی در مسابقات بالای ۶۰ متر نمی‌رسد؟ به خاطر اینکه پیک بدنی‌ات را برای المپیک گذاشته‌ای؟
جدای از بی‌خوابی، دایره پرتاب خیلی لیز بود. حتی به داوران هم گفتم نمی‌شود چرخید، اما اصلاً اعتنایی نکردند و گفتند نمی‌توانید منیزیم بریزید. من هم با این شرایط تنها سعی کردم بدون خطا پرتاب کنم. به همین خاطر نتوانستم رکورد مد نظرم را بزنم. اینجا اولین مسابقه‌ای بود که شرایطش کمی از مسابقات قبلی بهتر بود، از این نظر که مسابقه سر ساعت برگزار شد اما مسابقات قبلی خیلی شرایط بدی داشت. پرتابگر چینی که سوم شد، در امریکا 64 متر پرتاب کرده بود، او با اینکه بدن آماده‌ای داشت اما پرتاب خوبی نداشت. یکسری شرایط دست به دست هم می‌دهد تا به آن رکوردی که می‌خواهی، نرسی. حتی وقتی نه صد، که هزار توانت را می‌گذاری.
