منطق استراتژیک اقدام ایران علیه جیش الظلم

دکتر محمد جمشیدی
معاون سیاسی دفتر رئیس جمهور

۱. عملیات در پاکستان یک اقدام دفاعی پیشدستانه، ضد تروریستی و هدفمند بود. یک گروه تروریستی آماده عملیات مشاهده شد. تهدید قریب‌الوقوع بود. جغرافیا و زمان، محدودیت ایجاد می‌کرد. عدم اقدام فوری قطعاً جان بسیاری از شهروندان و سربازان وطن را به خطر می‌انداخت و فاجعه‌ای بدتر از راسک و کرمان را ایجاد می‌کرد. دولت جمهوری اسلامی از اقدام قاطع و بموقع نیروهای مسلح تقدیر می‌کند.
‏۲. انتظار جمهوری اسلامی ایران از کشور همسایه عمل به تعهدات امنیتی و برخورد با این‌گونه تهدیدات که تحت هدایت سرویس‌های اسرائیل و انگلیس عمل می‌کنند، بود. ما همچنان آماده تقویت چهارچوب همکاری‌های دوجانبه میان ایران و پاکستان هستیم.
‏۳. این عملیات گامی مهم در راستای ارتقای سطح بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران است و به لحاظ دکترینی، مبتنی بر مفهوم دفاع پیشدستانه، رو به جلو ولی بدون استقرار نظامی است. بازدارندگی در مقابل گروه‌های تروریستی متفاوت از سطح بین‌دولتی است و حتی گاهی به خاطر پیچیدگی‌های آن نیازمند کنش فعال و مبتنی بر عملیات‌ اطلاعات پایه امکان‌پذیر است؛ اگر چه همکاری‌های امنیتی در این زمینه اولویت ایران است.
‏۴. هدف عملیاتی ما تروریست‌ها هستند و نه کشور دوست و برادر پاکستان. در این میان باید مراقب اخبار جعلی که هدفشان تحریک ملت ایران یا پاکستان است، بود. از آن جمله می‌توان به برخی اخبار دروغ مبنی بر حمله با جنگنده و موشک اشاره کرد اما در عمل چیزی جز پهپاد سبک و کوچک که در جدار مرزی ‏عمل کردند، نبود. فیلم قطعات آن پهپادها موجود است.
۵. جمهوری اسلامی ایران همواره نشان داده قدرتی امنیت‌ساز است؛ از جمله به این علت که هیچ‌گاه اجازه نداده است نگرانی احتمالی همسایگان به جایی برسد که همسایه‌ای مجبور به اقدام شود. دیگران هم باید از این الگوی رفتاری سرمشق بگیرند.
‏۶. اولویت جمهوری اسلامی دفاع از حقوق مردم مظلوم فلسطین است، ولی دچار حواس‌پرتی استراتژیک نمی‌شود. حمایت از غزه به معنی بی‌توجهی به امنیت مردم از مدیترانه و قفقاز تا شبه قاره و جنوب خلیج‌فارس نیست.
‏۷. سیاست همسایگی و همگرایی، سیاست موفق و اعتمادسازی بوده است. اکنون نیز در چهارچوب همین سیاست، گفت‌و‌گوهای مثبت و سازنده‌ای با مقامات پاکستانی در جریان است و چشم‌انداز همکاری‌ها را مثبت می‌بینیم.

صفحات
آرشیو تاریخی
شماره هشت هزار و سیصد و هشتاد و چهار
 - شماره هشت هزار و سیصد و هشتاد و چهار - ۳۰ دی ۱۴۰۲