محمد‌مهدی یزدی
کارشناس مسائل دفاعی و نظامی

طوفان الاقصی؛ واژه‌ای که قطعاً هیچ‌گاه از ذهن صهیونیست‌ها پاک نخواهد شد. اگر ضربه‌ای که این عملیات به ساختار و نهادهای اسرائیلی وارد کرد در کوتاه‌مدت به نابودی رژیم صهیونیستی منجر نشود، اما حتماً تا مدت‌ها به‌عنوان یک کابوس در خاطر اسرائیلی‌ها خواهد ماند. عملیات همه‌جانبه و سریع رزمندگان حماس توانسته شرایط سرزمین‌های اشغالی را متأثر از خود ‌کند و به نظر نمی‌رسد به این زودی‌ها شرایط بتواند به قبل از عملیات برگردد. به اذعان کارشناسان نظامی، رژیم صهیونیستی با بیش از 1500 کشته و حدود 120 اسیر از همان آغاز عملیات شکست بزرگی متحمل شد، اما بزرگ‌تر از آن غافلگیری دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی صهیونیست‌ها بود؛ نهادهایی که مدعی اشراف کامل بر باریکه غزه هستند و از پیشرفته‌ترین تجهیزات و سامانه‌های جاسوسی و نظامی بهره می‌برند، اما طوفان الاقصی همه آنها را در هم کوبید.
این غافلگیری البته نشان از آموزش، تمرین و دقت بسیار بالای رزمندگان حماس و جهاد اسلامی دارد که پس از سال‌ها رزمایش و تمرین مداوم توانستند در بهترین شکل ممکن، عملیات و حمله ترکیبی از زمین و دریا و هوا را در سرزمین‌های اشغالی انجام دهند.
پرداختن به ابعاد و زوایای عملیات موفق طوفان الاقصی، موضوعی است که مدنظر نگارنده نیست و بنا داریم به موضع انفعالی و جنایت ارتش اسرائیل در برابر آن بپردازیم.
پس از آنکه چندین ساعت از آغاز عملیات رزمندگان فلسطینی گذشت، اسرائیلی‌ها تازه متوجه موضوع و جوانب آن شدند و کم‌کم حالت دفاعی به خود گرفتند و شروع به مقابله کردند، اما این ضربه به‌قدری سنگین بود که از توان نیروهای در حال خدمت به این رژیم خارج بود و بزرگ‌ترین فراخوان ارتش اسرائیل برای به خدمت درآمدن نیروهای ذخیره اعلام شد. در ابتدا و بعد از طوفان الاقصی، صهیونیست‌ها حملات هوایی خود را از طریق جنگنده‌ها به نوار غزه آغاز کردند و بمب‌های چند تنی را بر سر کودکان و ساختمان‌های مسکونی فلسطینیان ریختند، این نوع جنگ شیوه‌ای است که اسرائیلی‌ها در آن تبحر ویژه‌ای دارند؛ قتل‌عام غیرنظامیان!
اما این حملات سابقه‌دار هوایی جوابگوی فاجعه‌ای که حماس برای رژیم صهیونیستی و سرانش به بار آورد، نبود و همان ابتدا با انتشار تصاویر تانک‌های مرکاوا به سمت غزه، مدعی هجوم زمینی به نوار غزه شدند؛ ادعایی که به نظر می‌رسد در واکنش احساسی به عملیات فلسطینی‌ها گرفته شده زیرا ارتش رژیم صهیونیستی پیش از این در سال 2014 نیز به صورت زمینی و محدود وارد نوار غزه شد که با بیش از 60 کشته مجبور شد این منطقه را ترک کند.
بنابر این، فرماندهان رژیم صهیونیستی هم می‌دانند که ورودشان به جنگ زمینی با غزه دستاوردی جز شکست و تلفات بیشتر برایشان نخواهد داشت، به‌خصوص که سال‌هاست نیروهای آموزش‌دیده حماس و جهاد اسلامی، جنگ شهری و چریکی را تمرین می‌کنند و شاید اصلاً به نوعی منتظر ورود تانک‌های مرکاوا و سربازان اسرائیلی هستند. در این عملیات نیز شاهد بودیم، آن وجهه و تبلیغاتی که برای تانک‌ مرکاوا بود، فرو ریخت و تصاویر بیرون کشیدن خدمه آن توسط فلسطینیان و آتش زدن تانک، آبرویی برای آن نگذاشت.
با این حال جنگ شهری و هجوم زمینی ویژگی‌هایی دارد که نمی‌توان همه آن را مانند رزم کلاسیک در داشتن تجهیزات و تسلیحات پیشرفته جست‌و‌جو کرد. یکی از مهم‌ترین نیازها و برتری‌ها در این نوع جنگ، شناخت منطقه و تسلط به همه ابعاد آن است که فلسطینی‌ها در این مورد برتری خاصی دارند، این را بگذارید در کنار تونل‌هایی که رزمندگان حماس و جهاد در غزه ایجاد کرده‌اند و می‌تواند ضربات سنگینی به ارتش اسرائیل بزند.
بدون شک طی این سال‌ها معادلات تغییر کرده و فلسطینیان دیگر برای مقابله دست به سنگ نمی‌برند و انواع و اقسام سلاح‌های انفرادی و ضدزره را در اختیار دارند که می‌تواند تلفات سنگینی از صهیونیست‌ها بگیرد.
با این حال بعد از گذشت 9 روز از آغاز عملیات طوفان الاقصی همچنان رژیم صهیونیستی تنها از طریق جنگنده‌های خود در حال بمباران مناطق مسکونی در نوار غزه و از بین بردن کودکان و خانواده‌های فلسطینی است و گویا فرماندهان و سران نظامی ارتش اسرائیل با سیاسیون این رژیم درخصوص حمله زمینی به غزه به اختلاف خورده‌اند و بهانه‌هایی چون بارش باران و بدی آب و هوا و حتی درخواست امریکا برای عدم حمله زمینی را مطرح کرده‌اند.
گرچه احتمال دارد ارتش اسرائیل برای کوتاه نیامدن از ادعای خود برای حمله همه‌جانبه و از همه مهم‌تر نبرد زمینی و آرام کردن افکار عمومی، به صورت محدود از زمین نیز حمله کند، اما اگر از دید نظامی به این چند روز نگاه کنیم در یک طرف حمله ترکیبی زمینی، دریایی و هوایی رزمندگان حماس در برابر یکی از مجهزترین ارتش‌های دنیا را می‌بینیم که تلفات بی‌سابقه‌ای از صهیونیست‌ها گرفته و از سوی دیگر حملات هوایی به مناطق مسکونی در غزه و کشتار کودکان و غیرنظامیان را شاهدیم که با توجه به عدم وجود پدافند هوایی در غزه نمی‌تواند به هیچ وجه نشان‌دهنده برتری نظامی اسرائیل باشد.
به هرحال به نظر می‌رسد اسرائیلی‌ها بیش از آنکه به دنبال جنگ زمینی با رزمندگان فلسطینی باشند تا از بن‌بست طوفان الاقصی خارج شوند، دنبال این هستند تا با وساطت دیگر کشورها و فشار روانی بتوانند اسرای خود را آزاد کنند، زیرا می‌دانند با شروع جنگ زمینی وارد باتلاقی ناشناخته خواهند شد.