علی مقصودلو
منتقد

 زمانی که فیلم سینمایی «کفرناحوم» اولین اکران‌هایش را در سال 2018 به صورت خصوصی و عمومی انجام داد، نگاه طیف وسیعی از فیلمسازان و منتقدان سینما را به اثر درخشان نادین لبکی کارگردان لبنانی جلب کرد و هر چه فیلم بیشتر اکران شد، وسعت این تحسین‌ها هم بیشتر و بیشتر شد. همین اول بگوییم که اگر ندیده‌اید حتماً این فیلم را ببینید که یکی از درخشان‌ترین لحظه‌ها در سینمایی‌ است که می‌خواهد انسانیت را یادآوری کند و طعم کودکانه جهان را یک‌بار دیگر به رخ همه آن‌ها که این مزه را فراموش کرده‌اند بچشاند و برایشان بگوید که کودک بودن در سرزمین رنج‌ها چه سخت و طاقت‌فرساست. فیلم روایتگر زندگی انسان‌هایی‌ است که در فقر استخوان‌سوز زندگی می‌کنند و داستان یکی از این خانواده‌ها را می‌گوید که در فقر و فلاکت عمر می‌گذرانند. خانواده‌ای با زن و مردی که چندین بچه دارند و قرار است به‌گفته مرد خانواده روزی عصای دست پدر شوند اما تبدیل به کودکانی شده‌اند رها شده که صرفاً از آنها هر انتظاری می‌رود جز کودکی. داستان حول محور پسر خانواده (زین) یازده، دوازده ساله خانواده و دختر (سحر) می‌چرخد که به‌دلیل تنگدستی، دختر نوجوان قرار است عروس صاحب‌خانه پدر زین شود و کودک نمی‌خواهد تن به چنین ازدواجی بدهد و پسر جایی از داستان به‌یکباره علیه این روند غلط عصیان می‌کند و از خانواده خود به دادگاه شکایت می‌برد. نمایی درخشان و تک‌گویی بی‌نظیر پسرک که اتفاقاً آغازگر صحنه ابتدایی فیلم است.   در پایان «کفرناحوم» را می‌توان شاهکاری دانست که مخاطبش را تا انتها به دنبال غمنامه‌ خود می‌کشاند و با صداقت محض، درونِ چرکین خود را نمایان می‌کند.