امسال دوبلورهای پیشکسوت زیادی را از دست دادیم که همه از دوستانم بودند. بالاخره آدم‌ها می‌آیند که بروند. همه باید برویم و هیچ‌کس ماندگار نیست. رفتن دوستانم خیلی دردناک است. اخیراً هم که آقای شهروز مُلک‌آرایی از میانمان رفت، واقعاً متأثر شدم. من با او رابطه نزدیکی داشتم. دائم حالش را می‌پرسیدم و همکاری‌های زیادی با هم داشتیم. سال‌های قبل هم خیلی از عزیزانمان را در دوبله از دست دادیم اما امسال بیشتر بود. در واقع امسال آنها که در چشم بودند، رفتند؛ افراد معروف و باسابقه‌ای که هیچ وقت تکرار نمی‌شوند. خود من بیشتر از ۷۰ هزار ساعت در دوبله حرف زدم که شاید کسی آنقدر صحبت نکرده باشد. همه کارهایم را دوست داشتم اما خوب در میانشان بودند کارهایی که خوشم نمی‌آمد اما واقعاً کم نمی‌گذاشتم و کارم را به نحو احسن انجام می دادم. به نظر خودم دیگر صدایم دلنشین نیست چون بیمارم و متأسفانه پیری که می‌آید، به دنبالش انواع بیماری هم می‌آید. | بخشی از صحبت‌های این دوبلور پیشکسوت در گفت‌وگو با ایسنا.
