بهزاد توفیق‌فر
طنزپرداز

ببین عزیز من! چرا داد می‌زنی؟ خوبه منم داد بزنم؟ حالا این لیوان آب رو بخور. موقع رفتن یه فیش 60 هزار ریالی باجه سه پرداخت کن. خُب. حالا که آرومی ببین عزیز من! شما اومدی وام فرزندآوری بگیری. درسته؟ بله می‌دونم که دوتا کارتن پفک مدارک آوردی. الان هم بچه‌ات دو سالش شده. بچه دومت هم توراهه. باید مرخصی بگیری از کارِت بزنی بیای شعبه. اون وامی که دو سال پیش روش حساب کرده بودی، الان فحش هم بهت نمی‌دن... بله همه اینا رو می‎‌دونم ولی دلیل نمی‌شه کار غیرقانونی انجام بدم. کدوم کار غیرقانونی؟ می‌خواستم همینو بگم که شروع کردی به داد کشیدن و لیوان آب و... راستی یادت نره فیش 60 هزار تومنی و... گفتم محض یادآوری. چون اگر یک ساعت از روش بگذره و پرداخت نکرده باشی، شیش تومن جریمه تأخیر میاد روش. قبل از نوشیدن هم پرداخت نکرده بودی، قسطی حساب می‌شه. البته کارمزدش پایینه چون آب ضروریه. 62 درصد. سالانه نه. مگه آب رو در طول یک سال نوش جان کردی؟ از من گرفتی لیوان رو سر کشیدی دیگه. کارمزدش چرا باید سالانه باشه؟ می‌بینی که حق با شعبه است. کجا بودیم؟ آهان! من همه اونها رو که قبلاً صدبار گفتی می‌دونم. من هم یکی هستم مثل شما. یه کارمند ساده‌ام. ولی چون رئیس شعبه‌ام، باید حواسم به شما باشه. خودِ من هر روز صبح که میام شعبه توی راه از شیشه ماشین قیافه مردم رو نگاه می‌کنم ببینم... بگذریم. مشکل اصلی شما اینه که اسم بچه‌ات رو گذاشتی «عادل». یعنی متضاد «قاسط». پس عملاً نمی‌خوای قسط‌های وام رو بدی. تعجب کردی نه؟! این شعبه ازون شعبه‌هاش نیست که شما عدل بیاین وام فرزندآوری بگیرین، برین و به باجه ما بخندین. اما عوضش بچه جدیدت جنسیتش معلوم شد، به دنیا اومد، اسمشو گذاشتین، وام خواستی بیا خودم درخدمتم. به نظرم اسمشو بذار قاسط... کجا میری؟!