بسکتبال و هر۶ ماه یک مربی خارجی

گروه ورزشی - واسلین ماتیچ آخرین بار در جام ملت‌های ۲۰۱۱ با تیم ملی بسکتبال ایران به مقام پنجم آسیا رسید. او در سال ۲۰۰۹ با تیم ملی به قهرمانی دست یافت و در جام جهانی ۲۰۱۰ ترکیه نیز روی نیمکت مربیگری تیم ایران نشست اما پس از نزدیک به ۱۵ سال بار دیگر به ایران بازگشت. فدراسیون بسکتبال اعلام کرده است که وسلین ماتیچ به‌عنوان مربی و سوپروایزر تیم‌های ملی پایه فعالیت خواهد کرد.
نکته قابل توجه اینجاست که فدراسیون بسکتبال در سه سال گذشته همین مسیر را با مربیانی چون مهمت بچیروویچ، کاتاراچ، واسلو میلوویچ و سرجان ایوانوویچ نیز طی کرده بود؛ مربیانی که همگی بوسنیایی، مونته‌نگرویی یا صرب بودند و با هدف کمک به بسکتبال پایه به خدمت گرفته شدند. به این ترتیب، فدراسیون بسکتبال برای کمک به بسکتبال پایه ایران، در عمل هر شش ماه یک‌بار مربی خارجی خود را تغییر داده است!
توسعه بسکتبال پایه یکی از چالش‌های همیشگی این رشته در ایران بوده است. اینکه هر شش ماه یک مربی خارجی با عنوان «کمک به پایه‌ها» وارد کشور می‌شود، در حالی که رده‌های پایه بیش از هر چیز به ثبات، برنامه‌ریزی بلندمدت و ساختار منسجم نیاز دارند، نشان می‌دهد مشکل اصلی نه کمبود مربی خارجی، بلکه ضعف در مدیریت، سیاست‌گذاری و نگاه کوتاه‌مدت است.
واسلو میلوویچ در حالی به‌عنوان مربی بسکتبال پایه در طرح جامع استعدادپروری معرفی شد که به‌جز حضور در چند اردو، در عمل اقدام مؤثر دیگری از این مربی مونته‌نگرویی مشاهده نشد. سرنوشت او نیز مانند مربیان پیش از خود رقم خورد و بلیت بازگشت را در دست گرفت. حتی سرجان ایوانوویچ صرب نیز تنها سه تا چهار ماه پیش از مسابقات جوانان آسیا هدایت تیم زیر ۱۸ سال را برعهده گرفت اما مقام ششم آسیا و بار دیگر حسرت حضور در جام جهانی جوانان، سوغات او از اردن شد!
اما نکته مهم و سؤال اساسی همچنان باقی است؛ دلیل تکرار این الگو و صرف این همه بودجه برای استخدام مربیان خارجی چیست؟