شوت سرضرب فوق‌العاده او با پای چپ، رم را در بازی مرحله گروهی لیگ اروپای فصل 2020-2021 برابر یانگ‌بویز 2بریک پیش انداخت. از این گل‌ها دیده بودیم اما بازیکن شماره 61 تا حدودی ناشناس بود و از آکادمی آمده بود. او ریکاردو کالافیوری بود که توانایی‌های خود را در بخش جوانان ثابت کرده بود. در واقع این اولین بار نبود که از این گل‌ها می‌زد. در آغاز آن فصل، او در کمال شگفتی در ترکیب اصلی تیم برابر یوونتوس قرار گرفت و دقیقاً مثل همین گل را زد هرچند آن گل به اشتباه به دلیل آفساید مردود شد. او در آن بازی یک پنالتی هم گرفت که شروع کامبک تیمش بود و باخت را با برد 3بریک عوض کردند. البته هنوز خیلی زود بود که لقب «مالدینی جدید» را به او بدهند اما مشخص بود که یک «بال–مدافع» فوق‌العاده می‌شود با توانی که در بازیخوانی از خود بروز داده بود و مشارکتی که در کار با توپ داشت، آن هم در این سن پایین. نقطه عطف کارش اما در رم نبود و حتی در بولونیای تیاگو موتا رقم نخورد بلکه در حضورش در بازل مسیر راه روشن شد. اواخر فصل 2022-2023 مربی موقت تیم، هایکو فوگل به او گفت اگر می‌خواهد در دوران فوتبالش به اوج برسد، باید به قلب دفاع برود چون سرعت لازم برای اینکه در بالاترین سطح وینگ بک بازی کند را ندارد. این حرف تأثیر خودش را داشت و او در بازگشت به ایتالیا ثمره آن را دید. او در فصل گذشته رکورد بیشترین پاس گل از مدافعان وسط در پنج لیگ ممتاز اروپا را به طور مشترک به دست آورد و از نظر موفقیت در نبردهای هوایی و مداخلات برای به دست آوردن توپ، بهترین مدافع بولونیا شد. این آمار درخشان است اما با یک انتقال بزرگ به آرسنال، سخت می‌توان به قلب دفاع این تیم راه پیدا کرد. گابریل ماگالیز و ویلیام سالیبا در دو فصل اخیر 79 بازی در کنار یکدیگر انجام داده‌اند؛ یورین تیمبر و بن وایت هم به قلب دفاع عمق می‌بخشند. در واقع آرسنال در این پست مشکلی ندارد چون در فصل قبل تنها 29 گل خورده است. اما اگر بتواند دوباره به چپ برود که در آن فرصت بیشتری برای بازی دارد، به عنوان بازیکن بزرگتری به تیم ملی ایتالیا برمی‌گردد. کالافیوری در شکستن خطوط از قلب دفاع و سانتر تبحر دارد و اینکه می‌تواند مثل بازی ایتالیا با کرواسی در یورو 2024 استارت‌های انفجاری بزند و این همان چیزی است که فوتبال مالکانه و زیبای مربی اسپانیایی آرسنال نیاز دارد. اگر مدافعان میانی بر دفاع مسلط باشند و به کالافیوری آزادی بیشتری بدهند، میکل آرتتا می‌تواند یک بازیکن پرجنب‌وجوش و مؤثر در خراب کردن استراتژی‌های دفاعی رقبا داشته باشد. شاید این انتقال، او را بالاخره به قهرمانی لیگ برتر برساند. اما فقط موضوع حمله نیست. کالافیوری باید به عنوان یک مدافع چپ از نظر دفاعی هم پیشرفت کند و بازیخوانی متفاوتی نسبت به دوران بازی‌اش در دفاع میانی داشته باشد. اگر مربی قبلی سرعت را نقطه ضعف او دیده، می‌تواند در سریع‌ترین لیگ جهان از نظر هوشیاری موقعیتی پخته و باتجربه شود. اگر آرتتا تصمیم به استفاده از سه مدافع میانی بگیرد، با کالافیوری ستاره درخشانی دارد که با مهارت‌های منحصر به فردش شایسته قیمتی است که هر روز بالا می‌رود. جام جهانی 2026 در راه است و ایتالیا در دو دوره قبلی حضور نداشته. اگر آتزوری می‌خواهد از این کابوس بیدار شود، حضور کالافیوری به عنوان یک مدافع همه‌کاره می‌تواند راهگشا باشد.
