داود عطایی
روزنامه نگار

پنجشنبه گذشته نشست صمیمی وزیر ورزش، رئیس کمیته ملی المپیک و سایر مسئولین ورزش کشور با اعضای کاروان اعزامی به المپیک 2024 برگزارشد. نفس برگزاری این‌گونه نشست‌ها و تقدیر از مربیان و خانواده المپین‌ها و اهدای پاداش به مسافران پاریس بی‌شک مورد تأیید همه اهالی ورزش است. اما در فاصله دوهفته مانده به این رویداد جهانی چند نکته خطاب به مسئولین ورزش و در رأس آنها وزیر ورزش و رئیس کمیته المپیک متذکر می‌شویم.
-1 اگرچه وزیر ورزش اعلام کرده در صورت قهرمانی المپین‌ها در پاریس پاداش 8 میلیارد تومانی و به مدال‌آوران نقره‌ای و برنزی هم به ترتیب 4 و 2 میلیارد تومان اهدا می شود، اما باید بپذیریم وقتی یک بازیکن فوتبال که یا ملی‌پوش نیست یا اینکه دقایق حضورش در تیم ملی هنوز به هزار دقیقه نرسیده بابت قرارداد یکساله با تیم‌های مدعی یا متمول فوتبال ایران رقمی بین 40 تا 60 میلیارد با احتساب پول رضایتنامه از باشگاه ‌طلب می‌کند، این رقم پاداش تعیین شده برای قهرمانان المپیک ناچیز و نازل است. برای درک شرایط حال حاضر ورزش کشور باید اضافه کنیم که بالاترین افتخارفوتبال ملی ما در دو دهه گذشته با به اصطلاح ستاره‌های لژیونرش صعود به نیمه نهایی جام ملت‌ها و البته شکست ناباورانه به قطر بوده است. در نقطه مقابل تیم ملی کشتی آزاد، فرنگی، تکواندو، وزنه‌برداری و حتی برخی المپین‌های رشته‌های دیگر شانس مدال دارند. فارغ از نتیجه کاروان در روز اختتامیه، اینکه مدال‌آوران المپیک حتی در صورت کسب مدال طلا که بالاترین و ارزشمند‌ترین افتخار در سطح ورزش دنیاست تنها معادل 15 درصد قرارداد یکساله فوتبالیست‌های وطنی پاداش می‌گیرند، دردآور است. این شرایط درباره کسب مدال‌های نقره و برنز نیز صدق می‌کند.
-2 افزایش چهار برابری پاداش مدال‌آوران المپیک 2024 بی‌گمان خبری خوش و انگیزه‌بخش است، اما ای کاش یک بار با دخالت مسئولین مملکتی بساط تبعیض بین ملی‌پوشان فوتبال و سایر قهرمانان المپیک و جهان برچیده می‌شد. چه اشکالی دارد در سقف  5   یا10 میلیارد تومان برای تمام ورزشکاران مدال‌آور المپیک هم معافیت مالیاتی ورود خودروی خارجی در نظر گرفته شود. پیشنهاد ما البته فوتبالیست‌های تافته جدا بافته را هم شامل می‌شود. یعنی آنها هم در صورت موفقیت در جام ملت‌های آسیا یا صعود به دور دوم جام جهانی معادل همین پاداش را دریافت کنند.
-3 ورزش کشور بی‌شک این توانمندی را دارد که با تأیید دولت به قهرمانان المپیک پاداش 20 میلیارد تومانی اهدا کند. برای نقره المپیک پاریس هم رقم 10 میلیارد و برنز هم 8 میلیارد تومان مناسب است. هنوز هم دیر نیست و در صورت پیگیری وزیر ورزش و رئیس کمیته المپیک اختصاص این رقم برای نخبگان المپیکی کار سختی نیست. مگر قرار است چند مدال‌آور ما از سکوهای پاریس بالا بروند. برآورد‌ها کاملاً واضح و روشن است. ضمن اینکه در غیاب والیبال هیچ رشته تیمی به جز سابر تیمی در 2024 فرانسه حضور ندارد که هزینه بالایی در صورت مدال‌آوری نیاز باشد. به جرأت می‌توان گفت که هزینه دولت برای اهدای پاداش‌های مدال‌آوران در پایان کار کمتر از صد میلیارد خواهد بود؛ پول ترانسفر دو بازیکن به فوتبال ایران یا جابه‌جایی سه بازیکن بین تراکتور، سپاهان، استقلال و پرسپولیس. تا کی باید کل ورزش ایران گروگان فوتبال مهیج اما کم فروغ و حرص‌آور ما باشد.
-4 اقدام خوبی در اهدای پاداش به المپین‌های اعزامی در روز پنجشنبه صورت گرفت. نفری صد میلیون تومان به ورزشکاران، 30 میلیون تومان به مربیان و مبالغی هم به خانواده‌ها پرداخت شد. کار قشنگی که می‌توانست تأثیرگذار‌تر باشد. اگر مسئولین ورزش به جوانان و نخبگانی که برای نخستین بار به آوردگاه المپیک پا می‌گذارند، هدیه‌ای 500 میلیونی یا یک میلیارد تومانی تخصیص می‌دادند با افزایش روحیه این امکان وجود داشت که حتی در رشته‌هایی مانند ژیمناستیک، تیراندازی، شمشیربازی سابر و سنگ‌نوردی شاهد خلق شگفتی باشیم.
امسال برخلاف دوره‌های گذشته کاروان خادم‌الرضا یک ترکیب با کیفیت دارد. امیدواریم مسئولین ورزش با دقت و مداقه و بررسی همه جوانب و افزایش معقول و انگیزه‌ساز،  پاداش مدال‌آوران بسترساز یک اتفاق خارق‌العاده و شیرین در ورزش کشورمان باشند. این اقدام می‌تواند زمینه‌ساز درخشش در المپیک تابستانی2028 لس‌آنجلس و افزایش سهمیه کاروان و شانس مدال‌آوری در این رویداد تأثیر‌گذار جهانی باشد.