مجازات اعدام برای سارقان بزرگراه صدر
گروه حوادث-کامران علمدهی/
حکم متهمان پرونده سرقت مسلحانه در بزرگراه صدر از سوی دادگاه صادر شد و متهمان ردیف اول و دوم پرونده به اعدام محکوم شدند.
به گزارش خبرنگار حوادث «ایران»، فروردین امسال با انتشار فیلم سرقت گوشی تلفن همراه یک راننده خودروی ال90 در محدوده پل صدر تهران، بلافاصله تلاش برای دستگیری سارقان آغاز شد و رئیس کل دادگستری تهران دستور شناسایی و دستگیری سریع سارقان را صادر کرد.
یک هفته بعد در ۲۶ فروردین‌ماه سارقان در یکی از شهر‌های شمالی کشور دستگیر شدند و علی صالحی، دادستان تهران در نشست شورای‌عالی قضایی از صدور کیفرخواست متهمان این پرونده به اتهام شرکت در محاربه از طریق به‌کارگیری سلاح سرد به منظور بردن مال مردم و ایجاد ناامنی در محیط خبر داد.
پس از صدور کیفرخواست، پرونده متهمان به شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران ارسال شد و مورد رسیدگی قرار گرفت و براساس حکم دادگاه، ۲ نفر از متهمان این پرونده به اتهام محاربه از طریق سلاح سرد به منظور بردن مال مردم و ایجاد ناامنی در محیط به اعدام محکوم شدند.
متهم ردیف سوم این پرونده نیز به اتهام معاونت در محاربه به تحمل ۲۵ سال حبس تعزیری با احتساب ایام بازداشت محکوم شد. همچنین قضات شعبه رسیدگی‌کننده، هر سه متهم پرونده را به اتهام مشارکت در سرقت با سلاح سرد با توجه به شیوه ارتکاب جرم و دارا بودن سابقه کیفری به تحمل ۱۰ سال حبس تعزیری و رد مال مسروقه در حق شاکی‌ها محکوم کردند.
گفتنی است این حکم قابل فرجام‌خواهی در دیوانعالی کشور است و در صورت فرجام‌خواهی، پرونده برای رسیدگی به دیوانعالی کشور ارسال خواهد شد.
جرایمی که افکار عمومی را جریحه دار می کنند
محسن زالی، قاضی بازنشسته دیوانعالی کشور، مستشار پیشین دادگاه کیفری و استاد دانشگاه درباره صدور حکم اعدام برای این متهمان می گوید: یکی از سرفصل‌هایی که اساتید دانشگاه برای تدریس به دانشجویان اعلام می‌کنند اما به عنوان سرفصل‌های رسمی دانشگاهی نیست، موضوع جرایم علیه عدالت قضایی است. گاهی جرایمی رخ می‌دهد که باعث جریحه‌دار شدن افکار عمومی می‌شود. در مورد انتشار فیلم جرایم خشن نیز باید گفت گاهی می‌توان به عنوان عناصر جرم به آن اکتفا کرد.
اما در مورد محارب بودن این افراد باید نخست تعریف محاربه و مؤلفه‌های آن مشخص شود. محاربه در فقه اسلامی به معنای تجرید سلاح از غلاف است و به تعبیر امروزی عریان و آشکار و ظاهر کردن سلاح -چه سرد و چه گرم- برای ترساندن مردم است و هر رفتاری که با این تعبیر مطابقت داشته باشد، جرم محاربه تلقی می‌شود.
زالی در جواب این پرسش که آیا انتشار فیلم و ترس بینندگان از مشاهده آن می‌تواند از مؤلفه‌های محاربه باشد، خاطرنشان می‌کند: مهم‌تر از آن افرادی که فیلم را دیده‌اند، افرادی هستند که در محل وقوع جرم حضور داشته‌اند. به طور قطع اگر قاضی تشخیص دهد افراد حاضر در محل دچار رعب و وحشت شده‌اند، یکی از مؤلفه‌های اصلی محاربه مشخص و محرز می‌شود. این را در نظر داشته باشید که به کسی اتهام محاربه داده می‌شود که بدون هدف خاصی اقدام به ترساندن یا زدن مردم می‌کند و در تعریف فقهی آن‌هم آمده که «لإخافة الناس.» بنابراین فردی که به قصد ارعاب شخصی خاص یا سرقت از فردی مشخص دست به بزه می‌زند، محارب نیست.
این قاضی سابق دیوانعالی کشور درباره توصیه برخی مقامات یا خواست مردم برای صدور احکام شدیدتر در این جرایم می‌گوید: وقتی جرمی حادث و برای قضات ثابت می‌شود، دیگر بحث ارفاق یا اشد مجازات مطرح نیست. جرایمی مثل محاربه مجازاتش تقنینی نیست بلکه در فقه و اصول اسلامی برای آن مجازات لازم در نظر گرفته شده است؛ یعنی فردی که بی‌هدف برای افرادی ناشناخته گردنکشی می‌کند و با رعب و وحشت ضربه‌های روحی و جسمی به دیگران وارد می‌کند محارب بوده و باید اعدام شود و من در طول سال‌هایی که کار کرده‌ام با توصیه‌های اینچنینی مواجه نبوده‌ام.
زالی در پایان تصریح می‌کند: با این حال قضات بهتر است زمانی که اخبار یک جرم فراگیر می‌شود آن را از طرق مختلف از جمله رسانه‌ها دنبال کنند اما هیچ‌گاه تحت تاثیر امواج اخبار قرار نگیرند چراکه همراهی با امواج عمومی می‌تواند ناخودآگاه در رأی افراد تأثیر بگذارد.