ساکنان منامه در اعتراض به سخنـــــان ولیعهد به خیابان رفتند

«نه» بحرینی‌ها به عادی‌سازی

مردم بحرین خواستار قطع کامل روابط با رژیم صهیونیستی و لغو عادی‌سازی با این رژیم شدند.

فائزه سادات یوسفی
خبرنگار

درحـــــالی که یــــکی از وجوه تأثیر‌گذار طوفان الاقصی بر روندهای جاری منطقه‌ای، ایجاد اختلال در مسیر عادی‌سازی و بازنشانی ظهور جمعی انزجار از موجودیت رژیم صهیونیستی در منطقه است، روز گذشته مردم بحرین در پاسخ به اظهارات ولیعهد بحرین و برای ابراز نفرت از رژیم صهیونیستی و مخالفت دوباره با عادی‌سازی روابط با این رژیم به خیابان‌ها آمدند و شعارهایی علیه رژیم صهیونیستی سر دادند. این مخالفت‌ها درحالی ابراز شده است که متغیرهایی مانند اقدام جمعی گروه‌های مقاومت و تهدیدات آشکار آنها علیه منافع منطقه‌ای ایالات متحده و رژیم صهیونیستی فرایندهای مجزایی را در بطن فرایندهای منطقه‌ای ایجاد کرده است.بنــــــــــابر گزارش منابع بحرینی، روز جمعه سلمان بن حمد آل خلیفه، ولیعهد بحرین در افتتاحیه نشست حوار المنامه، حمله مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) به رژیم صهیونیستی را محکوم کرد و گفت: «حمله هفتم اکتبر حماس وحشیانه، وحشتناک و کورکورانه بود. آنها زنان و کودکان و سالمندان را کشتند!» او در ادامه برای در امان ماندن از انتقادات مدعی شد: «صحبت کردن درباره اوضاع غزه دشوار است، اما نمی‌تواند سخت‌تر از زندگی تحت حملات پیوسته به غزه باشد. قرآن کریم و تورات و تمام کتاب‌های آسمانی کشتار غیرنظامیان و بی‌گناهان را حرام کرده‌اند. به نظر من هر دو طرف به این آموزه‌ها پایبند نبوده‌اند. به همین دلیل بر این باورم که باید هر دو طرف را محکوم کنیم. من به صراحت حماس را محکوم می‌کنم.»
در پی این سخنان جبهه مردمی برای آزادی فلسطین نسبت به آن واکنش داد و اظهارات ولیعهد بحرین را در محکومیت عملیات طوفان الاقصی و حمایت از جنایات رژیم صهیونیستی سقوط جدید پادشاهی منامه در باتلاق خیانت و مزدوری نامید.
به نظر می‌رسد، دولت بحرین که چهارمین کشوری است که روابط خود با رژیم صهیونیستی را در قالب پیمان به اصطلاح صلح ابراهیم عادی‌سازی کرده است، مواضع خود را نسبت به مسائل فلسطین و رژیم صهیونیستی، پیش و پس از طوفان الاقصی تغییر داده و رفتار دیگری را نسبت به قبل از خود بروز داده است. ‌نمایندگان پارلمان بحرین با هدف حمایت از آرمان و حقوق مشروع ملت فلسطین خواستار اخراج سفیر رژیم صهیونیستی از این کشور و فراخواندن سفیر بحرین از تل‌آویو شده بودند. آنها همچنین اعلام کردند، روابط اقتصادی خود با اسرائیل را قطع خواهند کرد.
بحرین درعین‌حال همراه با امارات با درخواست لبنان و الجزایر برای تحریم نفتی رژیم صهیونیستی و متحدان غربی آن و همچنین قطع کامل روابط دیپلماتیک با رژیم صهیونیستی در قالب پیش‌نویس قطعنامه‌ای مخالفت کرد.
ارائه این تصاویر ناهمگون میان سطوح حکمرانی و اجتماعی و حمایت‌های سازشکارانه مقامات بحرین، این احتمال را افزایش می‌دهد که موضع کنونی چنین کشورهایی تابعی از تحولات درونی و هراس ناشی از فشار فزاینده افکار عمومی بوده و در جهت کاهش آن اتخاذ شده است. همچنین از نگاهی دیگر، این مواضع نوعی تعارفات دیپلماتیک برای تأکید بر همراهی با دیگر کشورهای جهان در محکومیت جنایات رژیم صهیونیستی و جا نماندن از صف‌کشی دیگر دولت‌های منطقه در این راستا است.
ملت‌های عرب که اغلب آنان همواره در سوی مخالف با دولت‌های خود قرار داشته‌اند، نسبت به این بی‌تفاوتی‌ها و انفعال‌ها خشمگین هستند. در این بین، مردم بحرین که از همان ابتدا مخالفت آشکار خود را با عادی‌سازی اعلام کرده بودند، در موقعیت به وجود آمده، خواستار قطع کامل روابط با رژیم صهیونیستی و لغو عادی‌سازی با این رژیم هستند. همچنین روز جمعه 426 عالم شیعه و سنی بحرین با امضای طوماری در اعتراض به جنایات نظامیان ارتش صهیونیستی خواهان باطل کردن توافق عادی‌سازی روابط میان بحرین و رژیم صهیونیستی شدند.
این تحرکات می‌تواند به‌سرعت مطالبات مردم بحرین در جهت لغو عادی‌سازی را به‌طور جدی به خیزشی علیه دولت آل خلیفه تبدیل کند، از این‌رو برخی اقدامات دولت را می‌توان در جهت کاهش فضای به وجود آمده در این چهارچوب تحلیل کرد.از سوی دیگر، وضعیت ملتهب شاکله رژیم صهیونیستی و نبود چشم‌اندازی روشن برای دوران پساجنگ از یک طرف و جنایات جنون‌آمیز و انکارنشدنی رژیم اشغالگر در حق غیرنظامیان مانع بزرگی برای ارائه موضع روشن اعراب در قبال رژیم صهیونیستی شده است. از این رو سردمداران عرب تلاش دارند که رویکرد محتاطانه‌ای از خود بروز دهند تا خود را از ناآرامی‌های احتمالی در داخل و آسیب ناشی از آن در آینده مصون دارند. این موضع البته موجب واگذاری فضای کنترل منطقه‌ای به دیگر بازیگران شده است و خلأ موجود مسیر را برای تداوم جنایات علیه مردم غزه هموار کرده است.

صفحات
آرشیو تاریخی
شماره هشت هزار و سیصد و سی و چهار
 - شماره هشت هزار و سیصد و سی و چهار - ۳۰ آبان ۱۴۰۲