مهری رنجبر
خبرنگار

والیبال، روزهای پرتب و تابی را سپری می‌کند. روزهایی پرهیجان برای انتخاب سکاندار جدید تیم ملی. محمدرضا داورزنی رئیس فدراسیون والیبال بعد از ناکامی بزرگ تیم ملی با بهروز عطایی، دست به کار شد تا تیم ملی فرصت هت تریک صعود به المپیک را از دست ندهد. هرچند شانس ایران با سقوطش به پله پانزدهم رنکینگ جهانی کم شده، اما رئیس فدراسیون به تکاپو افتاده تا تیم ملی را با انتخاب سرمربی جدید دوباره برای آخرین فرصت، یعنی لیگ ملت‌های 2024 سرپا کند. هرچند خیلی‌ها معتقدند با قضیه انتخاب سرمربی، نزدیکی پایان دوره چهارساله ریاست داورزنی و قضایای مربوط به آن، فدراسیون والیبال با چالش معادله چندمجهولی روبه رو است. حتی به نظر آنها داورزنی تا بعد از انتخابات نباید پروسه انتخاب سرمربی را استارت می‌زد، اما رئیس فدراسیون اعتقاد دیگری دارد:
« والیبال متوقف نمی‌شود، کارش را ادامه می‌دهد، انتخابات هم برگزار می‌شود و رئیس هر کسی باشد کار را دنبال می‌کند چرا که خردجمعی درباره تیم ملی تصمیم می‌گیرد، اعضای کمیته فنی هم افرادی باسابقه هستند و می‌توانند این اثر را در تیم ملی بگذارند. مهم نیست انتخابات چه زمانی برگزار می‌شود. ما هم تا زمانی بتوانیم کار می‌کنیم و نمی‌توانیم به خاطر مشخص نبودن تاریخ انتخابات دست روی دست بگذاریم. والیبال ملک شخصی کسی نیست و ایستادن فرصت‌سوزی است. قطار والیبال در ریل خودش ادامه مسیر می‌دهد.»
او مثل همیشه لیستش را از اسم مربیان پرآوازه والیبال دنیا پر کرد؛ از لوران تیلیه،
جان‌لورنزو بلنجینی، استفان آنتیگا، مارسلو مندز، آندره‌آ آناستازی، ویتال هاینن، رنان دالزاتو، فیلیپ بلین، ولادیمیر آلکنو، خاویر وبر، رادوستین استویچف، آنجلو لورنزتی، روبرتو پیاتزا . البته وی برای بهترین انتخاب با تک تک گزینه‌ها مذاکره کرد و بعد از مهلت 10 روزه کمیته فنی در نهایت به جانلورنزو بلنجینی، ویتال هاینن، روبرتو پیاتزا، ولادیمیر آلکنو، پیمان اکبری و سعید معروف رسید. چهار مربی خارجی و دو ایرانی که باید طبق هدف‌گذاری فدراسیون برای سکوی المپیک 2028 برنامه اختصاصی بدهند و البته لیست کادر فنی پیشنهادی‌شان را.
مربیانی که ظاهراً شاخصه‌های شخصیتی؛ انگیزه، اقتدار، قدرت رهبری، توانایی فنی، خودباوری، مقبولیت، شناخت ظرفیت‌ها و استعدادها، آشنایی با رقبا، انعطاف‌پذیری، اهل تعامل، آشنایی کامل با زبان انگلیسی و تجربه حضور را در مسابقات مختلف دارند. البته به جز سعید معروف که ظاهراً با قرار گرفتن مربیان کاربلد خارجی کنارش، این ضعف او را پوشش می‌دهند.
اما مانع بزرگ گزینه‌های روی میز فدراسیون والیبال برای توافق، قرارداد آنها یا با تیم‌های ملی است یا باشگاه‌ها. لوران تیلیه، کارلوس خاویر وبر، مارسلو مندز، استویچف، روبرتو پیاتزا  و جان‌لورونز بلنجینی مربیانی هستند که با باشگاه هم قرارداد دارند. البته مندز، وبر و پیاتزا  علاوه بر باشگاه، با تیم‌های ملی آرژانتین، امریکا و هلند هم قرارداد دارند.فیلیپ بلین هم تنها سرمربی تیم ملی ژاپن است و تا بعد از المپیک با ژاپنی‌ها می‌ماند. رنان دالزاتوی برزیلی با اینکه تیم باشگاهی و ملی ندارد، اما به خاطر اینکه چشمانش بعد از ابتلا به کرونا مشکل پیدا کرده، همکاری‌اش با ایران غیرممکن شد. هرچند همه این روزها معتقدند مربیان ایتالیایی بهترین گزینه برای تیم ملی والیبال ایران هستند اما آنها جدای از اینکه زودتر از اردیبهشت ماه سال آینده نمی‌توانند به ایران بیایند، باید 100 هزار یورو هم جریمه به فدراسیون ایتالیا بدهند. البته شاید بابت همین مسائل است که فدراسیون در بین همه گزینه‌ها می‌رسد به مثلث سعید معروف، ولادیمیر آلکنو و توماس توتولو.