دخالت‌های متعدد دولت آلمان، بویژه وزیر خارجه این کشور در امور داخلی ایران، واکنش سازمان‌ها و نهادهای مدنی و دانشجویی را برانگیخت. در یکی از این واکنش‌ها، دفتر تحکیم وحدت، به‌عنوان رکنی مهم در میان تشکل‌های دانشجویی کشور، در نامه‌ای از وزیر امور خارجه خواست تا سفیر آلمان را به‌دلیل دخالت این کشور در امور داخلی ایران، احضار کند. دلیل نگارش این نامه، اظهارات مداخله‌جویانه آنالینا بربوک، وزیر خارجه آلمان نسبت به حادثه پیش‌آمده درباره آرمیتا گراوند است. درحالی که براساس همه شواهد، از فیلم‌های مترو و حاضران در صحنه تا اظهارات والدین و دوستان همراه آرمیتا، وی به دلیل مشکل جسمی در مترو از حال رفته است، وزیر خارجه آلمان روایتی سینمایی و تخیلی از این ماجرا ائه داد، روایتی که از داستان‌سرایی‌های ضدانقلاب تعذیه شده است. وی در این‌باره نوشت: «دوباره دختری جوان در ایران برای جانش می‌جنگد فقط برای اینکه موهایش در مترو دیده می‌شده، غیرقابل تحمل است.» بربوک در ادامه دخالت در امور داخلی ایران و قضاوت براساس داستان‌های ضدانقلاب، ادامه داد: «جای پدر و مادر جلوی دوربین نیست، اما حق آنهاست که بر بالین دخترشان باشند.»
 
هشدار نسبت به تداوم مداخلات آلمان در امور ایران
همین دخالت‌ها که علاوه‌بر تغذیه شدن از سوی ضدانقلاب، به فضاسازی‌های رسانه‌ای آنها نیز بسامد می‌دهد، واکنش دفتر تحکیم وحدت را به‌دنبال داشت. این جریان دانشجویی، در نامه‌ای سرگشاده به حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه کشورمان، آورده است: «به نظر می‌رسد اتاق‌ فکر و طراح اصلی توطئه‌ها علیه ملت ایران که همانا دستگاه‌های امنیتی و دیپلماتیک غرب هستند، تصمیم‌ بر آن‌ دارند که روش خود در حمله به مقدسات و دخالت در امور داخلی کشور را ادامه دهند.‌»
این نامه با اشاره به اینکه این نوع اقدامات در چند ماه اخیر شدت بیشتری نسبت به قبل پیدا کرده است، به توهین‌های مکرر به کلام‌الله مجید و باز گذاشتن دست اپوزیسیون ویرانگر در حمله به مراکز دیپلماتیک جمهوری اسلامی در کشورهای اروپایی اشاره کرد و افزود: «در نمونه آخر؛ دولت آلمان از طریق وزیر امورخارجه آن‌کشور به خود اجازه داده است تا باز هم به بهانه وخامت حال یک هموطن در امور داخلی ایران دخالت نماید. در اغتشاشات سال گذشته نیز شاهد آن بودیم که این فرد نقش محوری در حمایت اپوزیسیون خائن علیه میهن عزیزمان داشت.»
تحکیم وحدت در فراز پایانی این بخش از نامه خود، از وزیر خارجه خواست: «کمترین‌ توقع از جنابعالی این‌ است که مطابق مشی دولت انقلابی؛ اولاً پاسخی در خور و در سطح این فرد از سوی وزیر خارجه جمهوری اسلامی‌گرفته شود. ثانیاً سفیر آلمان‌ در ایران احضار و اعتراض رسمی نسبت دخالت‌های دولت وی ابلاغ گردد.»