بازگشت تیم ملی والیبال به روزهای حسرت بار
کابوس بیپایان!
مهری رنجبر
روزنامهنگار
نقطه؛ سرخط. دوباره تیم ملی والیبال به روزهای حسرت برد یک ست از ژاپن برگشت. روزهایی که سالهای اخیر، از آن تنها خاطره مانده بود، اما حالا دوباره برای تیم ملی مثل گردابی است که در آن گرفتار شده است. والیبال ایران از المپیک توکیو به بعد همیشه مقابل ساموراییها تعظیم کرده و قهرمانی آسیای ارومیه بهترین فرصت برای جبران مافات بود. ایران میتوانست به پشتوانه ۸ هزار عاشق والیبال در سالن غدیر، برتریاش را با هت تریک قهرمانی پیاپی به ژاپن مدعی دیکته و با ۵ امتیاز رقابتها جایگاهش را در رنکینگ جهانی بهتر کند. اما نشد. نشد و بختک باخت از ژاپن رهایش نکرد. آن هم در بدترین شب تیم ملی؛ شبی که اصلاً از والیبال مقتدر ایران خبری نبود. شبی که ملیپوشان حتی در حد تیم محلات هم مقابل ژاپن بازی نکردند. هرچه ژاپنیها راحت بودند و برنامههای فیلیپ بلین را اجرا میکردند، هرچند ژاپن سرحال همیشگی نبودند، اما اجازه نفس کشیدن به ایرانیها در خانهشان را هم ندادند. ایرانیها تمام استرس بودند و حیران و ناکارآمد. تیم بدون برنامه انگار کادر فنی هم برنامهای برای پیروزی نداشت، حتی تعویضهای تیم هم گره گشا نشد. گره گشا نشد تا صدای سقوط والیبال ایران از عرش به فرش، بدجوری همه را آزار دهد. تا حدی که ارومیهایهای عشق والیبال هم وقتی ناامید شدند، دست به تشویق تیم ژاپن زدند و ست سوم موقع سرویس هم میلاد عبادیپور دریافت کننده ملیپوش ارومیهای را هو کردند. یا حتی در ست دوم، وقتی تیم عقب افتاد ارومیهایها با شعارهایشان به زبان آذری به میلاد عبادیپور میخواستند غیرتش را نشان دهد. اما این شعارها هم کارساز نشد. ژاپن هرکاری خواست کرد، ژاپنیها که فشار شیپورهای تماشاگران در بازی ردهبندی مقابل قطر را تجربه کرده بودند، برای اینکه مشکل پیدا نکنند، صداگیرهای پلاستیکی در گوش هایشان گذاشته بودند تا فارغ از همه صداها تنها برنامههای مرد فرانسوی را اجرا کنند و البته موفق هم بودند. آنها علاوه بر اینکه دریافتها را به راحتی به پاسورشان میرساندند تا مهاجمانشان را خوب تغذیه کند، سرویسهای نقطه زن داشتند که خیلی راحت در زمین ایران میخوابید. البته این بار به رغم قد کوتاه، خیلی راحت مهاجمان ایران را با دفاعهای عالی روی تور مهار کرده بودند. در حالی که ایرانیها مثل همیشه دریافت نداشتند و اگر قبلاً امتیاز زیادی از دفاعهای عالی سید امتیاز میگرفتند اما در بازی فینال خبری از دفاع نبود و امتیاز چند دفاع هم به پای سامورایی نوشته شد. سرویس هم یا از تور رد نمیشد یا بیرون از زمین میخوابید. تعویضها هم بدجور توی ذوق میزد. تعویضهایی که جواب نداد در حالی که میلاد عبادیپور با از دست دادن امتیاز، تعویض نشد، اما میثم صالحی با دادن یک امتیاز جایش را به بازیکن دیگری داد، یا امین اسماعیل نژاد.
حتی آرمان صالحی لیبروی دوم ست سوم به زمین آمد ولی بیشترین امتیاز را از دست داد. تعویضهای تیم این شائبه را به وجود آورد که برای آقای سرمربی مهم این بود بازیکنانی که فصل جدید قرار است برای تیمش بازی کنند، در بازی فینال روی دست هم بازی کنند. آقای سرمربی عذرخواهی خرجی ندارد، کاش بهروز عطایی سرمربی تیم ملی والیبال دل همه هواداران والیبال را با یک عذرخواهی گرم میکرد؛ کاری که خرج زیادی برای سرمربی تیم ملی والیبال ندارد، اما احترام به مردم است. مردمی که همه جوره حامی والیبال هستند، آن هم بعداز ناکامی بد فوتبال همه امیدشان را در درخشش والیبال میبینند، اما باخت به ژاپن بدجور غرورشان را شکست، آنها شاید بعداز این اتفاق تلخ منتظر یک عذرخواهی سرمربی تیم بودند، اما عطایی لب باز نکرد. هرچند بعضیها هم ترجیح میدهند او با استعفایش مردم را خوشحال کند.
روزهای سختتر در انتظار والیبال
خیلیها بعداز اتفاق تلخ شب فینال، امیدوار بودند آقای سرمربی حداقل عذرخواهی کند، اما دریغ از اینکه او لب باز کند. به گفته رئیس فدراسیون در کمیته فنی فدراسیون؛ نایب قهرمانی تیم ملی والیبال در آسیا به منزله شکست بود و خیلیها این حرف را اولتیماتوم داورزنی برای عطایی تلقی کردند و امیدوار به برکناریاش شدند، اما نهایی شدن لیست تیم برای بازیهای آسیایی هانگژو آب پاکی را روی دست همه ریخت تا او در هانگژو هم روی نیمکت ایران باشد. جایی که ستاد عالی و کمیته ملی المپیک روی مدال طلایش حساب باز کردهاند و حتی حضور تیم دوم ژاپن هم به این امیدواری دامن میزند، اما فراموش نکنیم که تیم دوم ژاپن این روزها در اردوی دور اروپا آماده میشود. یا چین که با تیم جوانش به ارومیه آمد و چهارم شد تا تیم اصلیاش با خیال راحت برای قهرمانی بازیهای آسیایی آماده شود. چرا راه دور برویم؟ همین قطر تیم سوم آسیا که دور نیمه نهایی بدجوری یقه ژاپن را گرفته بود، حریف راحتی برای ایران نیست.
بنابراین شک نکنید تیم ملی والیبال ایران بعداز دو ناکامی، در هانگژو، کار راحتی برای درخشش ندارد. البته روزهای سختتر تیم چهار روز بعداز پایان رقابتهای والیبال بازیهای آسیایی در برزیل شروع میشود. با شروع انتخابی المپیک. در حالی که هنوز حضور بین چهار تیم برتر المپیک آرمان فدراسیون است اما با این شرایط بعید است سهمیه نصیب ایران شود، چه برسد به تحقق آرمان. تیم ایران با این شرایط باید توقع روزهای سختتر و البته سقوط در رنکینگ جهانی را به شرط باخت به آلمان اولین حریفش در انتخابی آلمان را داشته باشد.
چرا که اروپاییها رقابتهای قهرمانی قارهشان را هم دارند و به محض باخت به آلمان در برزیل، تیمهای بعداز ایران شرایط بهتری در رنکینگ جهانی پیدا میکنند.
برش
۵ امتیاز راحتی که از دست رفت
تیم ملی والیبال ایران با باخت مقابل ژاپن حدود ۵ امتیاز در رنکینگ جهانی از دست داد. ساموراییها با این قهرمانی و ۴.۹۹ امتیازش در رنکینگ جهانی با یک تیر دو نشان زدند؛ هم بر بام آسیا ایستادند و هم با ۳۳۴.۳۴ امتیاز پنجمی دنیا را یدک میکشند و برای برزیل تیم چهارم دنیا خط و نشان. در رنکینگ جهانی بعد از مسابقات قهرمانی آسیا تیم ملی والیبال لهستان با مجموع امتیاز ۴۰۷.۷۴ صدرنشین ماند. امریکا و ایتالیا هم به ترتیب با ۳۷۵.۲۹ و ۳۵۹.۰۲ امتیاز دوم و سوم جهان شدند، تیم ملی والیبال ایران هم با باخت مقابل ژاپن ۴.۹۹ امتیاز از دست داد تا با مجموع امتیاز ۲۴۳.۵۵ همچنان روی پله دهمی جهان درجا بزند.
برش
داورزنی: من از مردم عذرخواهی میکنم
محمدرضا داورزنی رئیس فدراسیون والیبال بابت باخت تیم ملی از ژاپن در فینال قهرمانی آسیا از مردم عذرخواهی میکند. او که از این قضیه خیلی ناراحت است، میگوید: « من به سهم خودم از مردم عزیز و والیبالدوستان عذرخواهی میکنم، چون نتوانستیم وعدهمان را عملی کنیم، اما شک نکنید تلاش میکنیم تا ضعفها را برطرف کنیم. تصمیمی که تحت فشار و هیجانات باشد منجر به نتایج غلط میشود. فعلاً نمیتوانیم هیچ تصمیمی بگیریم تا بازیهای آسیایی و انتخابی المپیک تمام شود. امکان تقویت کادر فنی را هم نداریم؛ شاید برای برزیل با هماهنگی کادر فنی کمک بیشتری به عطایی بکنیم، اما در بازیهای آسیایی هیچ امکانی برای اضافه کردن کادر و بازیکن جدید نداریم. تلاش میکنیم تیم ریکاوری خوبی داشته باشد و در شرایط خوبی راهی هانگژو شود، اما مردم نگران المپیک پاریس نباشند، چون فدراسیون تلاش میکند بهترین تصمیم را بگیرد.»