جنبه رسانه‌ای شعر کمرنگ شده است
کامیار عابدی
پژوهشگر و منتقد ادبی
با رایج شدن روزنامه‌ها، دیگر جای رسانه‌ای به نام شعر کمرنگ شد. با این همه باید به این نکته توجه کرد، زبان فارسی اصولاً یک زبان آهنگین است و این زبان آهنگین از طریق شعر مخصوصاً شعرهایی که در قالب‌های عروضی است، یعنی وزن و قافیه دارد، امکان تأثیرگذاری اجتماعی را بیشتر می‌کند. طبعاً در جهان قدیم جنبه رسانه‌ای شعر خیلی نیرومندتر بود. دستگاه حاکمیت و خانقاه‌ها دو پایگاه مهم شعر بودند و از شعر به صورت مستقیم و غیرمستقیم برای جنبه تبلیغی و وجه اندیشگی و ایدئولوژی سیاسی خیلی استفاده می‌شد، بنابراین بسیاری از شاعران در این دو جایگاه کارکرد رسانه‌ای به شعر داده بودند. البته بعد از سعدی در قرن هفتم این موضوع تا حدی کمرنگ شد. سعدی احتمالاً اولین یا یکی از اولین شاعرانی بود که شعر را از این قلمرو دور کرد و نقش یک ناصح مشفق را برعهده گرفت؛ یعنی کسی که نصیحت می‌کرد و در عین حال شفقت داشت که کارها در مجرای خوب قرار بگیرد و حق و حقوق مردم ضایع نشود و از بین نرود.
| بخشی از گفت‌وگوی کامیار عابدی، پژوهشگر و منتقد ادبی با ایسنا