فضای‌مجازی
واکنش یک گرافیست به هشتگ «نه به اعدام»، گفت‌و‌گوی یک افسر نیروی دریایی ارتش با پسرش، نقد یک منتقد فیلم بر یک کمدی و احساس یک نوازنده حین نواختن را در فضای مجازی امروز بخوانید.
«نه به اعدام» کسانی که ترور جوانان را محکوم نکردند، قبول نیست
محمدحسین نیرومند، گرافیست و کارتونیست در واکنش به هشتگ‌سازی‌های برخی در شبکه‌های اجتماعی علیه اعدام اشرار و متجاوزان، ضمن انتشار طرحی منتقدانه در این باره نوشت: «اول نه به خشونت، بعد نه به اعدام! وقتی سلبریتی‌های وطنی قتل وحشیانه شهیدان روح‌الله عجمیان و آرمان علی‌وردی، دانیال حسین‌زاده و حسین زینال‌زاده دو دانشجوی مشهدی، یزدان قجری، لکوموتیوران قطار باری فولاد مبارکه اصفهان، که در حمله اغتشاشگران و پرتاب کوکتل مولوتوف به کابین قطار به شهادت رسید و محسن حمیدی، محمدحسین کریمی و سرهنگ اسماعیل چراغی شهدای خانه اصفهان را محکوم نکردند، گرفتن ژست انسانی «نه به اعدام» از آنها پذیرفتنی نیست. شهادت مظلومانه 5 سرباز شهید حادثه تروریستی شرق کشور را به خانواده‌های مظلوم و محرومشان تسلیت عرض می‌کنم. آنها نه از خانواده سلبریتی‌ها بودند، نه از خانواده سرمایه‌داران، نه خانواده سیاسیون و حتی نه از خانواده مسئولین.»
من می‌روم دریا تا تو راحت به مدرسه بروی!
بازگشت حماسه‌ساز ناوگروه86 نیروی دریایی ارتش از سفر 8ماهه در آب‌های جهان، واکنش‌های بسیاری را در شبکه‌های اجتماعی در پی داشته است. همسر یکی از افسران نیروی دریایی که در این سفر شرکت داشته، در استوری اینستاگرامش ضمن انتشار عکسی از فرزند پسرشان در آغوش پدر، خواسته او را اینطور بازتاب داده است: «به باباش گفت میشه دیگه نری دریا، صبح‌ها منو ببری مدرسه؟! باباش بهش گفت من میرم دریا که تو و هم‌کلاسی‌هات از هیچی نترسید و راحت برید مدرسه و توی حیاط فوتبال بازی کنید!»
مضراب را به دست می‌گیرم و غوطه‌ور می‌شوم
علی قمصری که این روزها در اینستاگرامش تلاش می‌کند صدای سازهای ایرانی را یادآوری کند، این بار به خانه-موزه دیگری در اصفهان سر زده و درباره تارنوازی‌اش در کاخ سرهنگ نوشته است: «دقایقی که در این خانه قدیمی با خانواده باصفایی که به صورت خصوصی مدیریتش می‌کنند، سپری کردم، بهترین بخش سفر اصفهان بود. خانه سرهنگ در معماری خود آثار چهار دوره صفویه، زندیه، افشار و قاجار را جای داده؛ بنایی سیصد و پنجاه ساله که پس از آسیب در حمله افغان‌ها، دوباره مرمت شده. در لحظه اجرا غمی غریب من را فرا گرفته بود. بعضی‌ها می‌گویند نوازنده نمی‌تواند تنها با مضراب اول حس بگیرد اما گاهی من قبل از مضراب اول نمی‌دانم دری که با طنینش به رویم باز می‌شود مرا با چه فضایی رهسپار می‌کند. حس گرفتن متعلق به بازیگری است، نوازنده غوطه‌ور می‌شود. ابتهاج سروده است:
گاهم از نای دل خویش نوایی برسان
که جزین ناله دل‌سوز تو دمسازم نیست
در گلو می‌شکند ناله‌ام از رقت دل
قصه‌ها هست ولی طاقت ابرازم نیست»
کمدی‌های سطحی، رمقی برای تماشاگر سینما نگذاشته‌اند
رضا منتظری، خبرنگار و منتقد فیلم در اینستاگرامش درباره فیلم کمدی «فسیل» نوشت: «چند شب قبل به دعوت کریم امینی عزیز بعد از گذشت ۲ ماه از اکران فسیل به تماشای این فیلم نشستم. حقیقتاً اینقدر طی سال‌های اخیر کمدی‌های چیپ و سطحی و کم‌رمق دیدم که دیگر میلی برای تماشای این قبیل فیلم‌ها برایم باقی نمانده! هرچقدر هم دوستان منتقد و رسانه‌ای در این ۲ ماه گفتند که فسیل فرق دارد و یک کمدی ارزشمند و درجه یک است، باز به اصرار می‌خواستم همچنان روی تصمیم خودم بایستم و به سینما نروم!... قطعاً همه به این امر واقف هستیم که کمدی اثری است که در بیننده شادی ایجاد کند اما غنای یک اثر کمدی به مفهومی بستگی دارد که به‌واسطه آن تماشاگر به خنده می‌افتد؛ سال‌هاست کمدی‌های سبک‌سرانه، سرشار از شوخی‌های جنسی، تکیه‌کلام‌های مشمئزکننده و... باعث شده سطح سلیقه مردم نسبت به این گونه مهم سینمایی تغییر کند! خوشبختانه فسیل کریم امینی هم یک کمدی سطح بالا و سرپا از کار در آمده؛ یک کمدی درخشان که نشان از هوش و استعداد بالای کارگردان و ذوق و قریحه نویسندگانش دارد.»