فضای‌مجازی
واکنش خواننده مشهور کشور به انتخاب چهره هنر انقلاب، یادآوری ضرورت مطالعه در دین، تمجید مجری صداوسیما از یک اثر نمایش خانگی، نقد یک فعال فرهنگی بر سازمانی کردن اقدامات مردمی و معرفی یک فیلم علیه نظام سرمایه‌داری را در فضای مجازی امروز خواهید خواند.
تمجید محمد معتمدی از انتخاب چهره سال هنر انقلاب
«معتمدی» خواننده سرشناس کشور در خصوص انتخاب محمد مهدی سیار به عنوان چهره سال هنر انقلاب نوشته: «بسیاری از عاشقانه‌هایی که در این سال‌ها تقدیم شما عزیزان کردم، شعر و کلامش اثر طبع دوست عزیزم دکتر محمدمهدی سیار است؛ حالا که میروی، حرف بزن، مژده باران و ...اینکه ایشان در تاریخ رخدادهای فرهنگی کشور به عنوان چهره هنری منتخب سال انتخاب می‌شود از خوش‌سلیقگی انتخاب‌کنندگان حکایت دارد. به لطافت عاشقانه‌هایی که برای مردم سرودی تبریک ما را هم پذیرا باش.»
اهمیت مطالعه و تدبر در دین
وحید یامین‌پور مدرس دانشگاه و نویسنده، استوری از حمیدرضا میررکنی نویسنده و پژوهشگر منتشر کرده با این شرح: «کسی که هفته‌ای یک شب به تفقه و مطالعه و تدبر در دین مشغول نشه ، قسی‌القلب از دنیا می‌ره . زندگی بازی نیست. مطالعه هم بازی نیست. کتابی که مؤمن رو به حقیقت قیامت نزدیک نکنه، ما رو در قیامت لال می‌کنه. دوره راهنمایی عالمی بهم گفت.»
تحسین مجری صداوسیما از یک سریال نمایش خانگی
مژده لواسانی با اشاره به بازی خوب شهاب حسینی در سریال «پوست شیر» نوشته: «صبر کردم به آخرین هفته پخش سریال تماشایی پوست شیر برسیم و بعد بنویسم. بنویسم که چقدر خوشحالم بعد از مدت‌ها یک سریال ژانر پلیسی ایرانی استاندارد که قصه و ساخت درست داره و میشه با هیجان و رغبت دنبالش کرد، دیدیم. بنویسم که چقدر خوشحالم از دیدن درخشش دوباره شهاب حسینى که این چنین یک افسر آگاهى درخشان رو با این جزئیات دقیق به نمایش گذاشت و خودش رو با شکوه تمام، احیاى دوباره کرد. بنویسم که چقدر خوشحالم دوست و همکار نازنینى که از بیست سال قبل و از کودکى و نوجوانى کنارش کار کردم و می‌شناسمش، سریالى در این سطح ساخته و یک تهیه‌کننده موفقه. نوید محمودى، جمشید محمودى و همه رفقای تیم سازنده پوست شیر، خدا قوت و دمتون گرم.»
آسیب سازمانی‌کردن کارهای مردمی
فاطمه رایگانی، دانشجوی فلسفه و فعال فرهنگی در توئیتر نوشت: «استعداد نهادهای حاکمیتی این است که با سازمانی‌کردن کارهای مردمی، آنها را از معنا تهی کنند. مقلوبه یک حرکت زیبای زنانه است که کاملاً مردم‌پایه و ساده در دل یک زندگی جاری تکرار می‌شود. تبدیل‌کردنش به مانور سازمانی با پوشش‌های اغراق‌شده، نتیجه‌ای جز مضحکه ساختن ندارد. همین روح جمعی مولد است که می‌تواند با مشارکت گرفتن فرهنگ مقاومت را زنده بدارد و منتقل کند. حالا تصور کنید یک نهاد حاکمیتی، با طراحی سازمانی بخواهد بخشی از این سنت را از بافت خودش بیرون بکشد و در محیط اداری بازسازی‌اش کند. نتیجه می‌شود همین مضحکه‌ای که راه افتاده است. هر چقدر که تصویر اول، با آن لباس‌های عادی متنوع در محیط عمومی، زنانگی و حس زندگی دارد، تصویر دوم با این چفیه‌های گره‌شده روی چادر و این آرایش ردیفی در محیط غیرعمومی فریاد می‌زند که من برآمده از یک فراخوانم، برای نمایش بدون خلاقیت یک شعار.»
«مردی به نام اتو» علیه سرمایه‌داری
احسان رشیدی، روزنامه‌نگار درباره فیلم «مردی به نام اتو» در اینستاگرامش نوشت: «فیلم مردی به نام اتو، یک فیلم انسانی و ضد سرمایه‌داری است که برگرفته از داستان مردی به نام اتو است. ریتم داستان در ده دقیقه اول کند است ولی با ورود همسایه‌های جدید، تغییر شخصیت اتو نیز شکل می‌گیرد و با دردهای او نیز آشنا می‌شویم؛ دردهایی که جامعه سرمایه‌داری برای مردم به وجود آورده، جامعه مریضی که عشق را در جامعه کشته است... در این فیلم، شرکت‌های مختلف بساز، بفروشی(نمادی از نظام سرمایه‌داری) سعی دارند انسان‌های سالمند را حذف کنند و جای خانه‌های قدیمی برج‌های بزرگ و ساختمان‌های چند طبقه بسازند ولی با اتحاد و همکاری اتو جلوی این شرکت گرفته می‌شود. با اتحاد و همدلی و یکی شدن می‌شود جلوی لودرهای نظام سرمایه‌داری را نیز گرفت. در سریال (اتو) تام هنکس می‌گوید، این شرکت‌ها باعث نابودی امریکا و پایان و مرگ امریکا شده‌اند.»