در حافظه موقت ذخیره شد...
ایمیل‌هایی که نسخه علیرضا حقی را پیچید!
مربی سابق تیم ملی هم قضیه را تأیید می‌کند:«دوستان نامه زده بودند که حقی دوپینگی بوده. طبق قانون سال 2011 اتحادیه بین‌المللی دوچرخه سوارانی که دوپینگ کرده‌اند، 5 سال بعد از پایان محرومیت می‌توانند مربیگری کنند. من 4 سال محرومیت داشتم و 3 سال از پایان محرومیتم گذشته و باید دو سال دیگر هم بگذرد. البته فدراسیون هم از این قانون بی‌اطلاع بوده است. رسول اسدی رئیس فدراسیون وقتی قبل از انتخابات برای خودش استعلام گرفت، به او قانون را گفته بودند.»
سرمربی تیم ملی دوچرخه‌سواری با بیان اینکه خوشحال است و حالا به زندگی‌اش می‌رسد، می‌گوید: «من خوشحالم فرار کردم، اینجا کار کنی حرف پشتت هست و نکنی هم حرف هست. من عشقی مربی تیم ملی شدم و پولی در آن نیست. وقتی آقایان تیم را داشتند، از مسابقات دست خالی برمی گشتند، اما تیم با من بعد از 4 سال مدال گرفت و مزدم هم این شد که دوستان گوشی دست بگیرند و ایمیل بزنند. من مشکلی ندارم و بعد از 7 ماه که مغازه‌ام بسته بود، به مغازه‌ام می‌روم و درسم را می‌خوانم. من ضرر نکردم، آنها ضرر کردند.»
حقی معتقد است شاید بهترین کار را پیشکسوتان دیگر انجام دادند: «قادر میزبانی بهترین کار را کرد که دور از دوچرخه‌سواری ایستاد و نگاه کرد، شاید من اشتباه کردم.»
حالا در نبود علیرضا حقی، رسول اسدی رئیس فدراسیون حکم مدیر فنی محمود وفایی را برای تیم ملی تمدید کرد؛ حکمی که ظاهراً مسئولیت سرمربیگری تیم را هم به او محول کرده و تیم ملی زیر نظر وفایی برای بازی‌های آسیایی آماده می‌شود.
