در حافظه موقت ذخیره شد...
خاطراتی از یاران دبیرستان سپاه
با این حال بزرگ‌ترین آرزوی این جوانان کوشا، راهیابی به خط مقدم از طریق پذیرفته شدن در دبیرستان سپاه به‌عنوان راهی میانبر برای رسیدن به لشکر‌های ۲۷ محمد رسول‌الله و لشکر ۱۰ سیدالشهدا، لشکر‌های اختصاصی تهران و کرج بود. آنان می‌دانستند که از همان بدو ورودشان به این دبیرستان، آموزش‌های نظامی سخت و سنگین در انتظارشان است، روندی که آن را قدم مثبتی برای حضور در پایگاه‌های مقداد، مالک اشتر، شهید بهشتی و ابوذر می‌دانستند. با وجود این، تا سال ۱۳۶۴ و کمی قبل از عملیات والفجر ۸ مسئولان و مدیران دبیرستان اجازه حضور دسته جمعی به دانش‌آموزان نمی‌دادند.
بچه‌ها اعزام انفرادی می‌گرفتند و شهید و مجروح بازمی‌گشتند. اما برای عملیات بعدی تعداد بیشتری پنهانی به خط مقدم می‌رفتند، آن هم در شرایطی که می‌دانستند ممکن است اخراج شوند! دانش‌آموزان خطر اخراج از دبیرستان را به جان می‌خریدند اما اعزام‌ها قطع نمی‌شد و لانه جاسوسی سابق امریکا به پایگاهی برای اعزام مکرر رزمندگان پاکباخته ۱۵ تا ۲۰ ساله دانش‌آموز تبدیل شده بود.
در طول ۵ سال، از سال ۱۳۶۲ تا پایان جنگ، بیش از ۹۰ نفر از ۶۰۰ یا ۷۰۰ نفر دانش‌آموز در جبهه‌ها شهید شده و چهار نفرهم اسیرشدند و بیشتر از ۲۰۰نفرشان هم جانباز و مجروح جنگی شدند. نکته جالب اینکه بیشتر از ۹۵ درصد از دانش‌آموزان مکتب الصادق در جبهه‌های جنگ حضور داشتند، حضوری حماسی که اوج آن در عملیات کربلای ۵ با اعزام بیش از ۲۰۰ رزمنده در سه مرحله عملیات رقم خورد و بیش از ۳۰ شهید آسمانی شدند. اتفاقی که به نوعی در سال 67 هم تکرار شد و 30 دانش‌آموز دیگر این دبیرستان آسمانی شدند. اما این پایان قصه شهدای دبیرستان سپاه تهران نبود حتی در جریان دفاع از حرم آل‌الله هم فارغ‌التحصیلان این دبیرستان که در اواسط دهه ۸۰ تعطیل شده بود، خود را به قافله شهدا رساندند. این کتاب مجموعه‌ای منتخب از خاطرات حدود ۴۰۰دانش‌آموز باقی مانده از آن دوران طلایی دفاع مقدس، خانواده‌های معزز شهدای دبیرستان سپاه، همرزمان شهدا و بچه محل‌های آنان است. این کتاب به چهار شهید جاویدالاثر دبیرستان مذکور که هنوز پیکر مطهرشان به میهن بازنگشته تقدیم شده است. شهید احمد حاج ابوالفتح، شهید سعید طالبی، شهید حمید ولی‌زاده و شهید عیدمحمد هاشم زهی. علیرضا اشتری و داوود عطایی‌کچویی نویسندگان کتاب «یاران دبیرستان» هستند.
