مهری رنجبر
روزنامه نگار

مجتبی عابدینی کاپیتان سابق شمشیربازی سابر، بی‌سرو صدا سرمربی تیم ملی سوئد شد؛ درست یکسال بعداز حضورش با تیم نوجوانان و جوانان ایران در قهرمانی آسیای ازبکستان. عابدینی بعدازالمپیک توکیو، به خاطر درمان کتفش در تیم ملی حاضر نشد و اصرار داشت خداحافظی هم نکرده، اما حالا با این انتخاب باید خداحافظی‌اش را رسمی دانست. شمشیرباز ملی پوش سابق ایران، دو ماهی است که با سوئدی‌ها قرارداد بسته تا سابر این کشور را جلوببرد: «شمشیربازی اپه سوئد قدرتمند است و فدراسیون این کشور حالا روی اسلحه سابر و فلوره هم با مربی ایرانی و ایتالیایی سرمایه‌گذاری کرده است. من سرمربی اسلحه سابر اینجا هستم و قرار است سابر اینجا را راه‌اندازی کنم، به همین دلیل تیم‌های نوجوانان، جوانان و بزرگسالان زیرنظرم است. این انتخاب، افتخار بزرگی برای من و ایران است.»
او پیشنهادهای زیادی برای مربیگری داشته: «من علاوه بر سوئد، از سنگاپور، هند و سه،چهار باشگاه اروپایی هم پیشنهاد داشتم که با بررسی بالاخره سوئد را انتخاب کردم البته سال قبل با ترکیه کار کردم و آنها هنوز هم دنبال من هستند. قرارداد من 2+2 است و بعداز دوسال من برای تمدید و ادامه کار تصمیم می‌گیرم.»
مجتبی عابدینی معتقد است سوئدی‌ها او را خوب می‌شناسند: «اینجا مرا بیشتر از آنکه فکرش را بکنید، می‌شناسند. حتی کارهایی که انجام داده‌ام. اصطلاحاً اینجا مرا روی سرشان گذاشته‌اند.هر برنامه‌ای نوشته‌ام، موبه مو اجرا می‌شود. امکانات خیلی خوبی هم برای شمشیربازی دارد از سالن بدنسازی مجهز گرفته تا سالن شمشیربازی. فعلاً 60 شمشیرباز سابر رده‌های مختلف زیر نظر من کار می‌کنند.»
 سرمربی ایرانی، حالا شمشیربازان سابرپایه سوئد را در قهرمانی اروپا کوچ می‌کند:«مسابقات نوجوانان و جوانان اروپا از دیروزشروع شده واولین مسابقه‌ای است که من با تیم سوئد شرکت کرده‌ام. البته اروپایی‌ها برای حضور در این مسابقه باید سهمیه بگیرند که تیم سوئد هم از دو مسابقه انتخابی 2 سهمیه زنان گرفت و 3 سهمیه مردان.»
عابدینی البته هنوز هم دلش با ایران است: «این انتخاب برای من خیلی سخت بود، چرا که دوست داشتم در ایران کار کنم. من هیچ جا را به کشورم ترجیح نمی‌دهم اما با شرایطی که پیش آمد، بالاجبار به سوئد آمدم. 6-7 ماه از زمانی که سوئد پیشنهاد داد تا من قبول کنم زمان برد.من پارسال این موقع با تیم نوجوانان و جوانان ایران در قهرمانی آسیای ازبکستان یک مدال نقره و برنز گرفتم و حالا به جای اینکه ایران باشم، در اروپا هستم.»