در حافظه موقت ذخیره شد...
روایت‌های مستأجران از بی‌انصافی‌های برخی صاحبخانه‌ها
با وجود این که سال گذشته به دلیل شیوع ویروس کرونا قوانین برای مالکان سختگیرانه شد و از طریق همه رسانه‌ها به طور رسمی اعلام شد که مالکان نباید خارج از عرف و قانون افزایش اجاره بها طلب کنند، اما صاحبخانه من رقمی کاملاً بی ربط و بسیار بالا از من درخواست کرد. از آن جایی که فرزندی بیمار دارم و جابه‌جایی و اثاث‌کشی برای من و همسرم بسیار سخت است، به ناچار زیر بار رفته و اجاره نامه را تمدید کردیم.
از آقای رضایی می‌پرسم: «چرا با صاحبخانه درباره قانون دوران کرونا صحبت نکردید؟ نگفتید که نمی‌تواند شما را از خانه بیرون کند یا رقمی که طلب می‌کند، غیرقانونی است؟»
در پاسخ می‌گوید: «هم من و هم همسرم به حلال و حرام و نشستن در ملکی که صاحبش از ما راضی باشد، به‌شدت اعتقاد داریم، نمی‌خواستم با این اهرم فشار در خانه بمانیم، چون فکر می‌کنم به لحاظ شرعی هم ممکن است، اشکال داشته باشد. از طرفی از این همه بی وجدانی و بی حساب و کتاب رها شدن این بازار هم شکایت دارم.
کاش یک اصولی در این کار وجود داشت یا حداقل مثل سال‌های گذشته بنگاه‌های معاملات املاک به یک میزان مشخصی روی اجاره ملک قیمت‌گذاری می‌کردند.»
نمونه افرادی که شکایت از افزایش عجیب و غریب نرخ اجاره خانه هنگام تمدید دارند، کم نیستند و شاید بتوان گفت در همین پایتخت خودمان کمتر مستأجری پیدا می‌شود که از میزان افزایش نرخ اجاره خانه راضی باشد یا حداقل رقم اعلامی را تاحدودی منطقی بداند.
حتی برخی مالکانی که در سال اول کرونا مراعات افزایش اجاره بها را کردند در سال‌های بعد به شکل غیرقابل باوری رقم‌ها را افزایش دادند تا سال قبل را جبران کرده باشند.
خانم زنگنه هم از جمله مستأجرانی است که گلایه زیادی از صاحبخانه خود دارد، او می‌گوید: «با اینکه فقط یک سال است که به این خانه آمده‌ام اما صاحبخانه برای تمدید، درخواست بالایی از من دارد.
سال گذشته با هر مشکل و سختی که بود پس‌اندازم را به میزان رهن کامل خانه رساندم تا از بار سنگین پرداخت اجاره ماهانه خلاص شوم، یک سالی که گذشت سعی کردم باز هم پس‌انداز کنم تا سال دیگر بر روی پول پیش بگذارم یا این که کمکی برای پرداخت مبالغ اجاره باشد اما در کمال ناباوری، صاحبخانه‌ام گفت که پارسال از آن جایی که تازه خانه خریده بود، نیاز به پول داشت به همین دلیل هم رهن کامل اجاره داده بود اما حالا دیگر چندان نیازی به پول پیش ندارد و می‌خواهد نصف پول پیش را برگرداند.
من 300 میلیون تومان رهن کامل کرده بودم، حالا با باز گرداندن 150 میلیون از پول پیش و افزایش مبلغ اجاره هیچ چاره‌ای جز جابه‌جا شدن دوباره ندارم. فقط یک سال است که در این ملک ساکن هستم و هزینه‌های اثاث‌کشی مانند کامیون خاور برای حمل وسائل و گرفتن کارگر و احتمال آسیب رسیدن به وسایل برایم بسیار سنگین تمام می‌شود.
از وقتی با صاحبخانه صحبت کرده‌ام، کاملاً خودم را باخته‌ام حتی تصور جابه‌جایی دوباره برایم غیرممکن است. کاش فکری برای ما مستأجرها بشود تا هر سال با این همه التهاب روبه‌رو نباشیم.»
اینها تنها نمونه‌های کوچک اما فراگیری از مشکلات این روزهای مردم خصوصاً در شهرهای بزرگ است.
