داوود فتحعلی بیگی: نمایش‌های ایرانی برآمده از نمایش‌های سنتی هستند. تلویزیون و سینما نمی‌توانند این نوع نمایش را خوب نشان بدهد. ارتباط باید به صورت زنده برقرار شود. شما در تئاتر به یک مکان واحد، هویت مجازی می‌دهید. یک سکو، یک جا به کوچه و یک جا به بازار و دربار تبدیل می‌شود. در سینما باید لوکیشن داشته باشید و بروید دربار و بازار را نشان دهید. در تئاتر قرارداد شکل می‌گیرد. این ارتباط نفس به نفس خیلی مهم است. حضور در میان جمعیت تماشاگران تأثیر عاطفی و روانی زیادی دارد و هنرمند در میان جمعیت تماشاگران شفا پیدا می‌کند. این بخش از ماجرای تئاتر خیلی مهم است. شما در تئاتر احساس زندگی می‌کنید و این پدیده تئاتر را جدا و منفک می‌کند. به همین خاطر باید روی تئاتر سرمایه‌گذاری صورت گیرد و از آن حمایت شود. اتفاق فرهنگی مهمی مثل جشنواره تئاتر فجر هم باید سیاستگذاری اساسی و کلانی داشته باشد تا خروجی‌هایش در راستای تعالی تئاتر کشور مؤثر واقع شود. همچنین برای نمایش ایرانی حتماً باید سیاستگذاری و ریل گذاری شود.
بخشی از صحبت‌های این پیشکسوت عرصه تئاتر در گفت‌وگو با ایرنا