کیارا گالی، استاد دانشگاه شیکاگو
مترجم: وصال روحانی

اصل چهل و دوم در قوانین مهاجرتی در امریکا اصلی است که همین چهارسال پیش ضمیمه این قانون شد و به این معنا است که هرفرد خارجی متقاضی مهاجرت به امریکا در صورتی که کوچک‌ترین خطری در زمینه انتقال کووید 19 و نظایر آن را به خاک این کشور به وجود آورد، از اجازه ورود منع و از لب مرز دیپورت خواهد شد.
دونالد ترامپ طی زمامداری چهارساله‌اش در کاخ سفید و بخصوص از 2019 به بعد که کشتارهای کرونا درسطح جهان چشمگیر شد، تا توانست از این متمم قانونی بازدارنده برای دفع مهاجران سود جست و فوج فوج آدم وحتی زنان و کودکان را به بهانه ناقل بودن احتمالی ویروس این پاندمی هولناک پس زد و آنها را آواره‌تر کرد. پس از روی کارآمدن جو بایدن درکاخ سفید و درحالی که 20 ژانویه 2023 (جمعه 30 دی 1401) پایانی بر دو سال نخست زمامداری او بود، امیدهایی به وجود آمده بود که بایدن این قانون بی رحمانه را غیرمؤثر و موارد بازدارندگی آن را به حداقل رساند تا مهاجرانی که ترامپ به بهانه «کووید19» آنها را سرگردان کرده بود، در وضعیت بهتری قرار گیرند. اکنون اما این امیدها تبدیل به یأس شده و رئیس جمهور امریکا سال پایان یافته 2022 و یک ماه نخست سال 2023 را با پرداختن به مسائلی که ضروری‌تر می‌پنداشته، سپری کرده است. مواردی که سرآمد آن مقابله با چین در بازارهای اقتصادی و کمک‌رسانی نظامی به اوکراین به قصد تضعیف روسیه در جنگ رویاروی این دو کشور بوده است.
بخششی هم در کار نیست
بایدن نه تنها اصل چهل و دوم قوانین مهاجرت را سست و درهای بسته به روی پناهجویان را باز نکرده بلکه با سرک کشیدن به اوضاع داخلی کشورهای منتقد سیستم‌های معیوب امریکا، وقت و بی‌وقت آنها را به زیر پا گذاشتن قواعد حقوق بشر متهم کرده است.
کاخ سفید در دوره بایدن نه تنها راه ورود مهاجران به خاک امریکا را در قیاس با دوره ترامپ قدری بازتر نکرده، بلکه متمم مورد بحث را بسط داده و اتباع نیکاراگوئه، ونزوئلا، هائیتی و البته کوبا را هم در دایره شمول این اصل قرار داده است و به این ترتیب آنها هم به بهانه انتقال ویروس‌های مرگبار به جامعه امریکا از پذیرش در خاک این کشور محروم شده‌اند. البته در لب مرز آزمون‌هایی از این پناهجویان صورت می‌پذیرد اما بالای 95 درصد آنها از منطقه دیپورت و به سوی سرنوشتی نامعلوم تارانده می‌شوند. بایدن برای چهارمیخه کردن این قانون حتی از ماده ارفاقی «بخشیده شدن خطاهای قبلی پناهجویان» در صورت احراز صلاحیت وصحت گفتارشان در «مصاحبه‌های لب مرزی» نیز صرفنظر و تصریح کرده که این امتیاز شامل شماری از کشورهای امریکای شمالی و مرکزی شامل هندوراس، السالوادور، هائیتی و گواتمالا نمی‌شود و هیچ گونه بخششی برای آنها در کار نیست.
به سوی مرگ
نتیجه سیاست‌های ناعادلانه فوق‌، محدود شدن چشمگیر شمار مهاجرانی است که از غربال‌های شدید لب مرزی عبور کرده و وارد امریکا می‌شوند.
شدت این فاجعه به حدی است که حتی مکزیک که خود معارضه‌های اجتماعی شدیدی با امریکا داشته و دارد، اعلام کرده پناهجویان دیپورت شده از لب مرز امریکا را در خاک خود می‌پذیرد اما امکانات رفاهی و ظرفیت پذیرش در این کشور بسیار کمتر از چیزی است که در امریکا وجود دارد و به همین سبب هم شمار قابل توجهی از پناهجویان «مردود شناخته شده لب مرزی» در امریکا از اهالی خود مکزیک هستند. عدم تمایل پناهجویان به ورود به مکزیک و اسکان در این کشور هم دلایلی قابل فهم دارد زیرا بارها مشاهده شده که مهاجران دیپورت شده، مورد تعدی و آدم‌ربایی قرار گرفته ‌اند.
بازگشت به گذشته قدری دورتر در تاریخ سیاست امریکا هم امید و وقوع انصاف چندانی را در مورد پناهجویان بدست نمی‌دهد. به عنوان مثال در دوره ریاست جمهوری باراک اوباما یک پسر 16 ساله اهل السالوادور که نام کوچکش گائل بود، برای کسب مجوز ورود به امریکا و میل به یک زندگی راحت‌تر در آنجا به یک دوره آموزش شخصیت فرستاده شد اما این دوره را آن قدر طول دادند و با شخصیت گائل بازی کرده و او را با خطرات فراوان مواجه ساختند که وی از خیر ماندن در امریکا گذشت و از همان مرزی که وارد امریکا شده بود، از این کشور گریخت و دیگر بازنگشت.
بازنده‌های بزرگ
اینها حوادث ناگواری است که به وضع اصل مخدوش چهل و دوم قواعد مهاجرتی در امریکا منجر شده و بایدن در اوایل سال 2023 نه عزمی برای ترمیم آن دارد و نه سازکارهای آن را به سبب سختگیری‌های افراطی فرمانداری‌های لب مرزی در امریکا مهیا می‌بیند. بازنده‌های بزرگ این روند هم البته انسان‌هایی هستند که ابتدا به بهانه کرونا و سپس جلوگیری از ورود مهاجران خطرناک و خلافکار به داخل امریکا از ورود به این کشور منع شده‌اند و سرنوشتی تیره‌تر یافته‌اند.
منبع: Project Syndicat