حسن فرامرزی
روزنامه‌نگار

این دو فرض را در نظر بگیرید:
فرض اول: مثل یک گلوله کاغذ، درهم و برهم و مچاله شده‌اید و در حالتی قرار دارید که به آن می‌گوییم: «چه مرگته؟!»
فرض دوم: با اینکه خود آدم بهتر از هر کسی می‌داند  مشکلش چیست- چون تقریباً صبح تا شب، بی‌وقفه با خودش زندگی می‌کند، در حالی که حتی مامان و بابای آدم هم صبح تا شب بی‌وقفه با آدم زندگی نمی‌کند چه برسد به غریبه‌ها- با این حال بشر موجود عجیب و غریبی است و نیاز دارد حتماً غریبه‌ای به نام متخصص به او بگوید چه مرگش شده است. اما در نظر بگیرید همیشه موانعی سر راه مراجعه به متخصصان وجود دارد، مثل اوضاع بی‌ریخت و درب و داغان مالی.
ما در اینجا متدهایی را با شما در میان می‌گذاریم که «وقتی حال‌تان آنقدر بد است که نمی‌دانید حال‌تان بد است» بدون تحمیل هزینه‌های مالی آنچنانی، حال بد خودتان را ببینید و با آن روبه‌رو شوید، یعنی مهم‌ترین گامی که باید برای سلامت روان خودتان بردارید.
مواد لازم:
ساعت 5 صبح.
هر صبح یک طباخی.
نفس عمیقی بکشید، چون تقریباً مطمئن هستم عجله کرده‌اید و با دلخوری، پیش خودتان گفته‌اید قرار ما نسخه درمانی بدون تحمیل هزینه بود و ادامه داده‌اید: این روزها برای رفتن به هر طباخی، تسهیلاتی با نرخ 18 درصد و دو ضامن معتبر الزامی است.
اما عجله نکنید. قرار نیست شما ساعت 5 صبح بروید چشم یا بناگوش بخورید، شما فقط 5 صبح می‌روید و مثل فرماندهی که از یک رژه سان می‌بیند از صف شاسی‌بلندهای جلوی طباخی، سان می‌بینید و بعد هم نگاهی به آدم‌های براقی می‌اندازید که نیش‌شان تا بناگوش باز است و مثل یک آسیاب در حال خرد کردن بره لای دندان‌هایشان به قطعات مساوی و نامساوی هستند. گره داستان در حال باز شدن است. اگر بعد از تماشای صحنه‌های طباخی گفتید اینها هم آدم‌هایی هستند که زندگی خودشان را دارند، اگر اجازه دادید آنها همان طور که هستند باشند، اگر خودتان و آنها را بخشیدید ـ خودتان را بخشیدید به خاطر این که نمی‌توانید با خانواده روی آن صندلی‌ها بنشینید و آنها را هم بخشیدید که می‌توانند با خانواده روی آن صندلی‌ها بنشینندـ یعنی حال‌تان خوب است. اما اگر دیدید به زمین و زمان بد و بیراه می‌گویید و درگیر احساسات منفی مثل خشم و سرزنش شده‌اید و از آدم‌هایی که چشم یا بناگوش می‌خورند در حالی که شما نمی‌توانید چشم یا بناگوش بخورید، عصبانی هستید، بدانید که حال‌تان بد است. ما می‌توانیم از هر چیزی حتی پاچه و بناگوش به عنوان یک خط‌کش روانی برای ارزیابی حال درون خودمان استفاده کنیم.