کتابخانه‌ای به نام اتوبوس شاید هم مترو البته!
محمدعلی یزدانیار
دبیرگروه کتاب
mohammadaliyazdanyar@gmail.com
تجربه اتوبوس و متروخوانی داشته‌اید؟ چقدر پیش آمده که زمان مرده حمل و نقل با وسایل نقلیه عمومی را با مطالعه زنده کنید؟ اصلاً خبر دارید از تفریحات مهم مردمان بخشی از دنیا همین مطالعه در وسایل نقلیه عمومی است و آیا می‌دانید که قطع جیبی پالتویی اساساً برای چنین فضایی طراحی شد؟ اگر پاسخ شما به سؤال‌هایی که پرسیدم منفی است و اگر علاقه دارید که چنین تجربه‌ای داشته باشید، یادداشت دبیر این هفته را به چنین موضوعی اختصاص داده‌ام.
جوان‌تر که بودم مطلبی در وبلاگم نوشته بودم به نام «کتابخانه‌ای به نام اتوبوس» و آنجا کلی از این ماجرا تعریف کردم و پز دادم که من کلی کتابخوان هستم. بعدتر این ادا و اصول را به صفحات مجازی خودم رساندم و آنجا هم چیزکی در همین موضوع قلمی کردم. بر همین اساس می‌توانم به شما چند تا راه کوچک و به درد بخور یاد بدهم که وقت‌تان به بطالت نگذرد.
همیشه کتاب در کیف‌تان یا همراه‌تان داشته باشید. شاید بپرسید خب عقل کل اینکه معلوم است، مگر بدون کتاب می‌شود کتاب خواند؟ جواب سؤال‌تان اما این است که بدون کتاب می‌شود در گوشی غرق شد، گوش به حرف بقیه سپرد، در کار دیگران کنجکاوی کرد و کلی کار دیگر کرد که هیچ کدام کتاب خواندن نیستند. بنابراین کتاب را همیشه همراه داشته باشید. من از آن دسته‌ای هستم که در منزل با صدای پشه هم نمی‌توانم کتاب بخوانم و برای مطالعه به تمرکز بالا نیاز دارم اما در عوض درون مترو و اتوبوس، براحتی و هدفون به گوش هم موسیقی گوش می‌کنم و هم کتاب می‌خوانم، شما هم تمرین کنید که به این وضعیت عادت کنید و شدیداً این کار را توصیه می‌کنم چون شما را از انواع و اقسام سر و صدای مردم خلاص می‌کند. تازه علاوه بر اینها باعث می‌شود که دیگران برای پرسیدن سؤالات‌شان بروند سراغ یک نفر دیگر و ازهمه مهم‌تر تمرکز شما برای مطالعه کتاب بالا خواهد رفت.
من جز از کل، روان درمانی اگزیستانسیال، طبل حلبی، آدمکش کور، دنیای قشنگ نو، همنام، بادبادک باز، جایی برای پیرمردها نیست، عذاب وجدان، کتاب سیاه، کنستانسیا، فوتبال و فلسفه و کلی کتاب دیگر را توی اتوبوس و مترو خوانده‌ام، همه اینها هم عموماً کتاب‌هایی کت و کلفت هستند. اما توصیه من به شما برای شروع این است که از مجموعه داستان‌ها شروع کنید. مخصوصاً آنهایی که داستان‌های زیر 20 صفحه زیاد دارند. این طوری کم‌کم متروخوانی را جذب، درونی و تعمیق می‌کنید.
والسلام، باقی بقا!
