مصطفی جواهری
آموزگار

حرف آخرم را همین اول بگویم. این کتاب نه تنها برای نویسندگان نوپا و یا کسانی که دوست دارند نویسنده شوند، که حتی برای آنانی که روزگاری تمایل داشتند که دست به قلم شوند وهرگز سراغ نوشتن نرفته‌اند هم مناسب است و پیشنهادش می‌کنم. این از حرف آخر!
اما درباره پرنده‌ به پرنده. آن لاموت، نویسنده زن امریکایی این کتاب که در پنج بخش مختلف آن را نوشته ، قرار نیست به شما تکنیک‌ها و قدم‌های نویسندگی را آموزش دهد. حتی قرار نیست راجع به چگونگی خلق شخصیت یا صحنه‌پردازی درست یا شخصیت‌پردازی پویا یا پیداکردن زاویه دید مناسب یا مواردی ازاین دست صحبت کند. این موارد را می‌توانید درکلاس‌های نویسندگی و کتب آموزش نویسندگی که بسیارهم زیاد است، پیدا کنید. نویسنده دراین کتاب شهامت بزرگی به خرج داده است ودر زمینه زندگی نویسندگی خود، دست به خودافشایی زده است و پای تجربه‌های زیسته‌اش را به کتاب پرنده به پرنده بازکرده است و دقت دارید که تجربه به خودی خودش پدیده مثبتی است. فارغ ازاینکه این تجربه ناشی از یک اتفاق خوب یا بد بوده باشد، چون تجربه است، شنیدن و دریافتنش برای دیگران حائز اهمیت است و راهگشا.
نویسنده در جایی از کتاب می‌نویسد که:«دربین جانداران، ما گونه‌ای هستیم که نیازمند و خواهان شناخت کیستی خودمان هستیم. از شواهد و قراین چنین برمی‌آید که شپش‌ها چنین تمنایی ندارند واین خود یکی از دلایلی است که چرا اینقدر کم می‌نویسند! اما ما می‌نویسیم.» درطول مطالعه کتاب، قدم به قدم و به قول پدر مرحوم نویسنده، پرنده به پرنده با پیروزی‌ها و البته با شکست‌های نویسنده مواجه می‌شوید که خیلی‌هایشان را یا تجربه کرده‌اید یا اگر وارد وادی ‌نویسندگی شوید، تجربه خواهید کرد. از ترجمه درخشان اثر و نسخه صوتیِ روان کتاب نیز نمی‌توان گذشت.