سرمایه‌گذاری در ورزش و جذابیت‌های فراوان

محمدرضا پورابراهیمی
رئیس سابق کمیسیون  اقتصادی مجلس

ما باید در مقطع کنونی که کشور با چالش‌های مختلف اقتصادی روبه‌روست، از ظرفیت‌های موجود برای جبران منابع درآمدی دولت استفاده کنیم. بدون تردید، حوزه ورزش نیز از جمله بخش‌هایی است که می‌توان از ظرفیت‌های آن بهره برد؛ اما لازم است موضوع استفاده از توان بخش خصوصی در این حوزه، به‌صورت عملیاتی و دقیق مورد بررسی قرار گیرد.
معمولاً در ورزش پایه، ایجاد زیرساخت‌ها و توسعه ورزش همگانی، نمی‌توان انتظار زیادی از ورود بخش خصوصی داشت؛ اما در مقابل، برخی حوزه‌های ورزشی وجود دارند که می‌توان آنها را به‌طور کامل به بخش خصوصی واگذار کرد. این دقیقاً همان مسیری است که امروزه در بسیاری از کشورهای دنیا طی می‌شود و تجربه‌های موفقی از حضور بخش خصوصی در رشته‌های مختلف ورزشی به ثبت رسیده است.
بدون تردید، هلدینگ‌های بزرگ اقتصادی و شرکت‌های بزرگ تولیدی که به‌عنوان صاحبان صنایع در بازار سرمایه شناخته می‌شوند، توانمندی لازم برای فعالیت در بخش‌های مختلف ورزشی را دارند. از این‌رو، باید به سراغ این مجموعه‌ها رفت و از پتانسیل آنها در این حوزه استفاده کرد. ورزش آن‌چنان جذابیت دارد که هیچ سرمایه‌گذاری به‌سادگی از آن صرف‌نظر نخواهد کرد؛ به شرط آنکه با برنامه‌ریزی دقیق و نگرش اقتصادی، انتظارات و مطالبات سرمایه‌گذاران به‌درستی پاسخ داده شود.
البته در برخی رشته‌ها که امکان فعالیت مؤثر بخش خصوصی وجود ندارد، دولت باید کمبودها را جبران کند و با حمایت از آن‌ها، زمینه فعالیت و موفقیت‌شان را فراهم آورد. بی‌تردید، چنین رویکردی می‌تواند به خلق اتفاقات مثبت منجر شود؛ اما اگر بخواهیم تمامی رشته‌های ورزشی را صرفاً با بودجه دولتی اداره کنیم، قطعاً این مسیر به نتیجه مطلوب نخواهد رسید.
به‌عنوان مثال، در رشته‌هایی نظیر فوتبال، والیبال، بسکتبال و حتی کشتی، می‌توان با یک برنامه منسجم و هدفمند به‌خوبی درآمدزایی کرد؛ مشابه آنچه در سراسر دنیا در حال وقوع است. البته ممکن است برخی ادعا کنند که خصوصی‌سازی در فوتبال درآمدزایی به همراه نداشته است، اما باید با قاطعیت تأکید کنم که اگر خصوصی‌سازی واقعی در فوتبال انجام شود، بدون تردید باشگاه‌های بزرگ به مرز سوددهی نیز خواهند رسید.
وضعیت فعلی باشگاه‌های موسوم به خصوصی فوتبال نه‌تنها رضایت‌بخش نیست، بلکه فاصله قابل توجهی با استانداردهای بین‌المللی دارد؛ چراکه تقریباً تمامی این باشگاه‌ها به‌نوعی از بودجه دولتی ارتزاق می‌کنند. در حالی که مفهوم واقعی خصوصی‌سازی، تولید ثروت و درآمدزایی است؛ همان اتفاقی که در لیگ‌های معتبر دنیا در حال رخ دادن است و شاهد سودآوری چشمگیر و حتی شگفت‌انگیز آن برای سرمایه‌گذاران هستیم.
در نهایت، با توجه به اینکه قانون نظام جامع باشگاه‌داری در حال بررسی است، به نظر می‌رسد با تصویب و ابلاغ این قانون، بخش قابل توجهی از مشکلات ورزش ایران برطرف شود و گام‌های مؤثری در جهت رهایی فدراسیون‌های ورزشی و باشگاه‌ها از وابستگی به منابع دولتی برداشته شود.