مهلت رأیگیری نودوهفتمین دوره جوایز سینمایی اسکار در حالی پایان یافت که بیش از تصور برندگان احتمالی در ذهنها، تصویر نیمهسوخته تندیس اسکار در آتشسوزی امریکا، اذهان عمومی را متوجه خود کرده است. ایزابلا روسلینی، بازیگر سرشناس ایتالیایی، عکسی از مجسمه نیمهسوخته اسکار در میان خاکستر آتشسوزیهای گسترده لسآنجلس منتشر کرد و گفت: هر خبری از هالیوود اشک او را جاری میکند. شاید گزافه نباشد که بگوییم این قاب بیش از هر عکسی که مراسم اسکار امسال را قاب میگیرد در ذهن عشاق سینما باقی خواهد ماند؛ عکسی که به اندازه صدها فیلم هالیوودی قصه دارد و نه حادثهای بر پرده سینما که فاجعهای تراژیک در واقعیت را به نمایش گذاشته است. تندیسی که نمیتواند ققنوسوار از خاکستر خود برخیزد بلکه به تصویری نمادین از یک خاکسترنشینی سینمایی تبدیل میشود. قابهای گوناگون و فراوانی از مجسمه اسکار در تاریخ این مراسم ثبت شده که هر کدام به جلوهای از شکوه و اشک شوق برندگان آن گره خورده؛ این یکی اما اشک غم را برانگیخته است؛ همچون قهرمانی زخمی و سینهسوخته که به زمین تنهایی و عزلت افتاده تا اینبار تندیس اسکار، نه روایتی از یک فراز شکوهمند که تصویری از یک فرود شکننده باشد. گرچه در پس این عکس، عبرتی نهفته تا حکایت ناپایداری هر شکلی از پیروزی و موقت بودن هر موفقیتی باشد. حکایت اسکاری که با طلای 24 عیار هم ممکن است روزی در آتش بسوزد. عیار ماندگار را باید در ارزش خاطرهها جست که جایزهها ممکن است در آتش بسوزد و خاکستر شود.
