نرسی قربان
کارشناس حورزه انرژی

بخشی از تولید بنزین به سیستم ما وارد نمی‌شود. این ناترازی به کمبود بنزین منجر شده است. کارشناسان انرژی در ۳ تا ۴ سال گذشته هشدار داده بودند که اگرروند کنونی ادامه یابد، احتمالاً با کمبود شدید بنزین مواجه خواهیم شد. بنابراین نیاز به سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی برای افزایش تولید بنزین و بهینه‌سازی مصرف آن احساس می‌شد.با وجود این سرمایه‌گذاری‌های لازم در حوزه تولید و بهینه‌سازی مصرف انجام نشد. همین عاملی شد که اکنون کشور با ناترازی شدید سوخت مواجه شده است.  از طرفی در زمینه تجهیزات و تکنولوژی نیز اقدام خاصی صورت نگرفت و همه این موارد دست به دست هم داده که انرژی با کمبود مواجه شود و زمینه‌های فسادزا در کنارتحریم اقتصادی، کمبود منابع مالی و کاهش ارزش ریال در این حوزه به وجود بیاید.به نظر بنده بهترین روش برای حل این بحران و این قاچاق سوخت که حالا با این نام معرفی می‌شود، سرمایه‌گذاری در حوزه‌های غیرنفت از سوی دولت مثل آموزش، بهداشت و رفع بیکاری است و از سویی دیگر بستر لازم را برای جذب سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی آماده کند. پیشنهاد می‌شود که سرمایه‌گذاری‌ها بیشتر روی تعلیم و تربیت و بهداشت متمرکز شود. شرکت‌های بین‌المللی انرژی، چه از شرق و چه از غرب، آماده‌اند که در تولید انرژی سرمایه‌گذاری کنند. دولت باید قراردادهای مناسبی با این شرکت‌ها منعقد کند تا ظرفیت تولید را افزایش دهد. شرکت‌های بین‌المللی انرژی تکنولوژی‌های جدید را به همراه خود می‌آورند. این همکاری می‌تواند به نفع هر دو طرف باشد، زیرا تولیدکنندگان داخلی نیز از مزایای این سرمایه‌گذاری بهره‌مند خواهند شد. سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی در صنایع محلی و توسعه اقتصادی در مناطق مرزی می‌تواند به کاهش بیکاری و فقر کمک کند و انگیزه‌های قاچاق را کاهش دهد. ایجاد مشاغل پایدار و ارائه آموزش‌های حرفه‌ای به جوانان می‌تواند راهکار مؤثری برای جلوگیری از روی آوردن آنها به قاچاق باشد. یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر در [قاچاق سوخت]، اختلاف قیمت آن در داخل و خارج از کشور است. قیمت پایین سوخت در ایران به دلیل سیاست‌های دولتی و یارانه‌های گسترده، باعث شده است که قیمت سوخت ارزان باشد.دولت خود تولید می‌کند، مصرف می‌کند و حمل‌و‌نقل را نیز انجام می‌دهد، اما شفافیتی در نحوه مصرف وجود ندارد.