شبکه نمایش خانگی در ایران هم اکنون مثل کتابی بدون شیرازه و پراکنده است. محصولی تولید می‌شود، عده‌ای آن را می‌پسندند و عده‌ای راضی نیستند. این محصولات، گفتمانی در داخل جامعه ایجاد نمی‌کند، زیرا جدی نیستند. وقتی به کتاب شیرازه می‌بندیم، نظم و ترتیب صفحات آن مشخص می‌شود. بعد در جامعه نفوذ می‌کند، گفتمان می‌سازد و کلمه‌به‌کلمه آن ارزش پیدا می‌کند. برگزاری جشنواره «دیدار» می‌تواند آنها را به گفتمان تبدیل کند. جشنواره تولیدات نمایش خانگی به‌ شرطی به این اهداف می‌رسد که بار دیگر پای سیاسیون، احزاب و دودستگی‌ها به آن باز نشود تا جشنواره را به انحصار خود دربیاورند و صرفاً حرف‌های سیاسی روز خود را بیان کنند. به عبارتی انتخاب‌ها واقعی باشند. جشنواره «دیدار» با سیاستگذاری درست، واقع‌بینی و پایبندی به حقیقت می‌تواند موجب رشد و تعالی جامعه شود.

گزیده‌ گفت‌وگوی مسعود جعفری‌جوزانی با مهر