به عنوان فردی که سال‌هاست برای کودک و نوجوان کار می‌کند معتقد به ضرورت تفکیک کار کودک یا نوجوان با کار بزرگسال هستم. بی‌توجهی به این مسأله یک معضل اجتماعی است که پدرها و مادرها باید آن را مدیریت کنند. در همین رابطه به چند سریال پرتماشاگر اشاره می‌کنم، کاری مثل سریال «افعی تهران» با فیلمنامه‌ای از پیمان معادی، کاری زیبا و قوی است. یا سریال «در انتهای شب»، یک درام کاملاً روانشناسانه و عالی بود که از بازی‌ها تا محتوا، همه چیز خوب بود. این سریال‌ها کاراکترهای کودک هم دارند، اما این آثار درباره کودک هستند نه برای کودک! اما به واسطه نبودن خوراک برای خانواده، آنها این سریال‌ها را با فرزندان‌شان می‌بینند. به نظرم این سریال‌ها که کاملاً هم رویکرد روانشناسانه دارند و سازندگان‌شان نگاه حیرت‌انگیزی در ساخت داشته‌اند، برای کودکان و نوجوانان مناسب نیستند و فقط پدر و مادرها باید این آثاررا ببینند. باید حواس‌شان باشد قصه این سریال‌ها برای فرزندان نیست درباره بچه‌هاست. این مجموعه‌ها درباره معضلاتی مثل طلاق است که بسیار هم اهمیت دارد. در همین مجموعه‌ها هم می‌بینیم که کودکان در چنین خانواده‌هایی مشکلاتی هم دارند مثلاً پرخاشگر هستند یا... این معضلات را پدر و مادر به‌عنوان مخاطب باید ببینند و فکر کنند که چه رویکردی داشته باشند که فرزندشان دچار این مشکلات نشوند نه اینکه فرزندشان هم اینها را ببیند. اینها واقعیت زندگی روزمره ماست اما دلیل نمی‌شود که کودک این بحران‌ها را ببیند.
بخشی از گفته‌های علی فروتن، مجری برنامه‌های کودک در ایسنا
