زهرا کشوری
دبیر گروه زیست بوم

داستان را این‌گونه نوشتند؛ سازمان جهانی گردشگری سازمان ملل داشت روز جهانی گردشگر یعنی 7 مهرماه 1403 را با شعار «گردشگری ابزاری برای صلح» جشن می‌گرفت.
در منطقه ضاحیه بیروت اما خبری از صلح نبود.
بیروت عروس خاورمیانه که روزگاری بهترین مقصد گردشگری منطقه بود، به مسلخ «صلح و گردشگری» تبدیل شد.
اسرائیل فرمان گردشگری جنگ را از دل سازمان ملل صادر کرد، آنجا که نخست‌وزیر اسرائیل از صلح گفت و کلمات را به سخره گرفت تا یک‌بار دیگر ثابت شود غرب، صلح را خوب می‌فروشد اما جنگ است که خریدار دارد.
اسرائیل قلب بیروت را نشانه گرفت. ۸۵ بمب یک تنی سنگرشکن را در چند دقیقه به قلب ضاحیه زد؛ جایی که ۲۰۰ هزار زن، کودک، مرد، پیر و جوان پناهنده شده بودند.
الجزیره نوشت: ارتش اسرائیل در حمله دیروز به ضاحیه بیروت از چندین بمب امریکایی «بانکر باستر» استفاده کرده که وزن هر کدام ۵۰۰۰ پوند است.
اسرائیل وسط سازمان ملل، با این جنایت، قطعنامه SCR 1701 شورای امنیت همین سازمان را بدون هیچ عواقبی نقض کرد.
تنها واکنش برخی از کشورهای حاضر در اجلاس، ترک صندلی در زمان سخنرانی او بود. سران کشورهای اروپایی و امریکایی احتمالاً بزودی برخی از کشورهای خاورمیانه را به دلیل بمباران لبنان و غزه در لیست کشورهای قرمز قرار خواهند داد (یا داده‌اند) و از اتباع خود خواهند خواست تا کشورهای خاورمیانه را از لیست سفرهای تفریحی خود خط بزنند. گردشگران اروپایی و امریکایی هم مثل همیشه نخستین گردشگرانی خواهند بود که خاورمیانه را از لیست مسافرت‌هایشان حذف می‌کنند. همچنین تلویزیون آمو افغانستان در روز جهانی گردشگری در شبکه ایکس نوشت: امروز ششم میزان و ۲۷ سپتامبر از سوی سازمان ملل متحد، روز جهانی گردشگری نامگذاری شده و «گردشگری ابزاری برای صلح»، شعار امسال است. سازمان بین‌المللی مشاوره پزشکی و امنیتی در گزارشی گفته است که افغانستان دومین کشور خطرناک برای سفر در سال ۲۰۲۴میلادی است و گردشگران نباید به این کشور سفر کنند.
سازمان بین‌المللی مشاوره پزشکی و امنیتی اما توضیح نداد که این شرایط و این سرنوشت را چه کشوری برای افغانستان و مردم آن رقم زده است. اتفاقاً نام توافق امریکا و طالبان هم که در دوحه قطر به امضا رسید «صلح» بود.
امریکا، فرانسه و انگلیس پیش از آنکه اسرائیل بیش از یک‌هزار نفر را در لبنان بکشد و بیشتر از 2500 نفر را مجروح کند، از اتباع خود خواسته بودند لبنان را ترک کنند و خاورمیانه را ناامن خوانده بودند.
ایران هم یکی از کشورهایی است که نامش با هر جنگ در میان لیست قرمز این کشورها قرار می‌گیرد بدون آنکه آغاز‌کننده جنگی باشد؛ جنگی که همان‌طور که مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور ایران در سازمان ملل گفت در 11 ماه گذشته به کشته شدن بیش از 44 هزار مردم بی‌گناه درغزه منجر شده است اما وقتی خبر به رسانه‌های غرب می‌رسد، نسل‌کشی و کودک‌کشی، نام «دفاع مشروع» می‌گیرد.  بیمارستان، مهدکودک و مدرسه، «هدف مشروع نظامی» می‌شوند.
مخالفان جنگ را «یهودستیز» می‌خوانند و به کودکان و زنان کشته شده می‌گویند «تروریست»؛ کودکان و زنانی که هنوز از زیر آوار غزه و ضاحیه بیرون کشیده نشده‌اند تا معلوم شود صلحی که آنها به دنبال آن هستند، چقدر از خاورمیانه قربانی می‌گیرد.
خاورمیانه دارد بهای جنگ با رژیمی را می‌دهد که دلیل حضور آن در  این منطقه، ادعای قتل‌عام یهودیان توسط اروپایی‌ها در جنگ جهانی بوده است؛  رژیمی که جایی در اروپا ندارد و خاورمیانه باید هزینه‌اش را بدهد. آمارها در روز ۲۷ سپتامبر (روز جهانی گردشگری) می‌گوید که هزینه‌های نظامی دنیا، رکورد ۲هزار و ۴۰۰ میلیارد دلار را زده و رکورد گردشگری نزدیک به نصف این عدد است.
گردشگری برای ۳۴۸ میلیون نفر ایجاد شغل کرده است و در مقابل، بیش از ۱۲۰ میلیون نفر آواره و میلیون‌ها نفر کشته و زخمی شده‌اند.
بله آنها صلح را خوب می‌فروشند اما جنگشان خریدار دارد، چون روی انگشت «دروغ روایت‌ها» می‌چرخد.
این وسط آنچه اصلاً ارزشی ندارد «حیثیت انسان» است که اسرائیل دارد به توبره می‌کشد. اسم کشتار انسانیت در خاورمیانه را هم گذاشته‌اند؛ «نظم نوین»