مهری رنجبر
خبر‌نگار

مرتضی قربانی رئیس فدراسیون تیراندازی، مریم طالبی سرمربی تفنگ، محسن نصر اصفهانی سرمربی تپانچه، نریمان نیکخو سرمربی تراپ، عباس محمدی سرپرست تیم‌ در المپیک پاریس و ناصر رسولی دبیر فدراسیون در جمع خبرنگاران حاضر شدند. آنها درباره عملکرد تیراندازان المپیکی جوابگوی سؤالات خبرنگاران بودند.
قربانی جلسه را اینطور شروع کرد: «از روز اولی که آمدیم سعی ما ارتقای تیم‌ها بود.
  اهداف پروازی ما سه سال تعطیل بود و اصلاً اردوهای منظمی نداشت. اولین قدم اعزام تیم به مسابقات برزیل بود که بچه‌ها مدال گرفتند. ما برای تیم ملی هزینه کردیم و باید برای رشد ملی‌پوشان دائم در تکاپو باشیم. تیراندازی حساسیت خاصی دارد و تجهیزمحور است. فشنگ و ساچمه ذات اولیه تیراندازی است. ما باید بچه‌ها را تجهیز کنیم و سر خط باشند. هدف ما درخشش در المپیک بود.»
او سهمیه المپیک بیرانوند را نتیجه بی‌ارزشی ندانست: «سهمیه بیرانوند بعد از ۵۰ سال از شروع به‌کار تراپ به دست آمد. ۱۰ مدال و یک سهمیه ارزش زیادی دارد و تفنگ و تپانچه هم ۳ سهمیه گرفت. همه تلاش‌ها برای برابری رکوردهای بچه‌ها با رکوردهای جهانی است. ملی‌پوشان قبل از المپیک حداقل به پنج کشور اعزام شدند. در المپیک هم هانیه رستمیان برای دومین بار به المپیک رفت و خدا را شکر درخشید. چهل‌امیرانی و رستمیان واقعاً عملکردی در حد سکو داشتند. انتظار ما از عزیزان مدال طلا بود که این هدف محقق نشد.»
رئیس فدراسیون تیراندازی تهیه سلاح ملی‌پوشان را سخت خواند: «30 اسلحه برای تیراندازی آوردم که کار آسانی نبود. ولی با این حال باز تلاش می‌کنیم ورزشکاران ما کاستی نداشته باشند. ورزشکاران ما یک سر و گردن از رقبا بالاتر هستند اما به هر شکل آنطور که نیاز هست، هزینه نمی‌شود.‌ ما ضعف و قوت‌هایی داریم، اما نباید از رقبای قدرتمند غافل شد.
در المپیک تیراندازان ما رکوردهای بالایی زدند. هانیه رستمیان بین ۴۸ نفر سوم شد و به فینال رسید. چهل‌امیرانی هم بین ۴۴ نفر با اختلاف یک امتیاز به فینال نرفت. تیراندازان ما جوان هستند و باید آنها را برای مسابقات بعدی آماده کنیم‌. شک نکنید چهل‌امیرانی و امینی را ویژه حمایت می‌کنیم»
به گفته او فدراسیونش بدهی ندارد: «حساب و کتاب ما مشخص است. اعدادی که دریافت کردیم و اعدادی که خارج از کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش تأمین کردیم، مشخص است. ما حتی حقوق داوران را همین ماه پرداخت کردیم.
 ما اول کار با پول قرضی ورزشکاران را به مسابقات اعزام کردیم. زمانی که آمدم 20 خط از کار افتاده بود. همه امکانات را گام به گام تجهیز کردیم و هزینه زیادی صرف شد و الان هم هیچ بدهی نداریم.»