در دهه ۷۰ ابتدا به قصد نمایشنامه‌نویسی وارد عرصه کارگردانی تئاتر شدم اما دیدم نمایشنامه‌ها شرحه شرحه می‌شود و با ذهنیت من تفاوت دارد و وارد گود شدم و کارگردانی کردم.
تعداد نمایشنامه‌های بسیاری در قالب گروه‌های حرفه‌ای و نوآموز به اجرا رسید اما هنوز تعداد کارهایی که فهم از متن وجود داشته باشد کم است. برای من جالب است این جوانان در «فصل خون» لحظه‌هایی از نمایشنامه «فصل خون» را درست اجرا کردند که کاندیداهای من در تلف شدن لحن بود. در کشوری زندگی می‌کنیم که فقط باید جاها خالی شود بدون آن‌که کسی در صدد پر کردن آن باشد و این شامل همه چیز از جمله بزرگان عرصه هنر می‌شود. فکر کنیم ببینیم در ادبیات چه کسانی داشتیم و امروز چه کسانی داریم و آیا اسامی فعالان معاصر را به یاد داریم؟ این رنج بزرگی است که نتوانستیم به شماره انگشتان دست در ادبیات، شعر و نمایشنامه‌نویسی اسامی بزرگ بیاوریم. جاهای خالی در عرصه فرهنگ و هنر تبدیل به دمل‌های چرکین شده است و تلاش جوانان برای پر کردن این خلأها جای تقدیر دارد و باید از آنان حمایت کنیم.
گفت‌و‌گوی ایران تئاتر با ایوب آقاخانی نویسنده و بازیگر تئاتر
