پریسا غفاری
خبر‌نگار

مهدی الفتی هر چند در ژیمناستیک روی سکوی المپیک نرفت اما تا همینجا هم شاهکار کرد. او می‌تواند بارها خودش را سرزنش کند، بارها افسوس بخورد، اشک بریزد که چرا نشد، چرا نتوانست فرود بهتری داشته باشد، چرا روی سکو نرفت و چرا تاریخ‌سازی‌اش کامل نشد اما برای مایی که حسرت دیدن ژیمناستیک را در المپیک داشتیم؛ آرزویمان رسیدن بین بزرگان بود، ولی مهدی آن را برایمان برآورده کرد. خیلی از کارشناسان هم معتقدند حضور او در المپیک و فینال در حکم مدال طلا برای ژیمناستیک ایران است. رضا خیرخواه، سرمربی تیم ملی ژیمناستیک بعد از هفتمی شاگردش در المپیک پاریس با دفاع تمام‌قد از او می‌گوید: «کاش همه می‌دانستید مهدی در چه شرایطی و با چه امکاناتی توانسته به المپیک برسد! او در دور مقدماتی شگفتی‌ساز شد تا به فینال برسد. در فینال هم با بزرگانی رقابت کرد که همه عنوان‌دار جهان بودند. به نظرم الفتی کار بزرگی کرد و حتی می‌توانست روی سکو برود. هر چند گرفتن مدال به حرف راحت است.» سرمربی تیم ملی ژیمناستیک به فرودهای ژیمناست ایرانی هم اشاره می‌کند: «مهدی سال‌هاست با وسایل 30 سال پیش کار می‌کند. من حتی تخته پرش مهدی را از چند جا مهار کردم تا مهدی به راحتی از آن استفاده کند. در فینال به هنگام پرش اول سرعت زیادی به استارتش داد و همین مسأله کنترل فرودش را سخت کرد وگرنه پرش بسیار خوبی بود. پرش دوم را بهتر می‌توانست انجام بدهد. در کل باید بگویم حرکات مهدی در سطح جهانی است، اما ابزاری که الفتی با آن تمرین می‌کند با ابزار مسابقه قابل مقایسه نیست. کار با آنها اصلاً راحت نیست. مهدی فقط در مسابقات با ابزار استاندارد سروکار دارد و موقع تمرین با ابزار ۳۰ سال پیش تمرین می‌کند.» سرمربی تیم ملی ژیمناستیک درخصوص ادامه همکاری‌اش با فدراسیون و کادرفنی هم تأکید می‌کند: «هنوز تصمیمی نگرفته‌ام. امیدوارم شرایط به گونه‌ای باشد که در تیم ملی بمانم. به هر حال من و مهدی با هم نتایجی را تجربه کردیم که حاصل یک کار جمعی بود.»