فیلم «یک جمعیت قابل کنترل» که این روزها اکران می‌شود و من هم در آن به ایفای نقش پرداخته‌ام برگرفته از زندگی برخی خانواده‌های امروزی است که از دور بسیار گرم و صمیمی به نظر می‌رسند، اما با نزدیک شدن به آنها متوجه می‌شویم چقدر از هم دور هستند. من در این فیلم نقش مادربزرگی را بازی می‌کنم که دچار فراموشی شده است. بعد از بازی در این فیلم دو پیشنهاد دیگر داشتم، نقش‌هایی از کسانی که آلزایمر دارند. امروز از بسیاری از بازیگرانی که سال‌ها در عرصه تصویر درخشیده‌اند و نشان داده‌اند بازیگران توانمندی هستند، به اندازه‌ای که شایسته است استفاده نمی‌شود. جوانگرایی در تولیدات آثار سینمایی و تلویزیونی موجی است که از مدت‌ها پیش راه افتاده و این اتفاق بسیار خوبی است، اما آثار تصویری ما برگرفته از فرهنگ ماست و در فرهنگ ما نقش پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها در خانواده‌ها بسیار پررنگ است. ما خانواده‌محور هستیم و مثل غربی‌ها ازهم‌گسیخته نیستیم. فیلمنامه‌نویسان باید نقش خانواده را در آثارشان پررنگ کنند. یکی از مشکلات مهم بازیگران پیشکسوت این است که خانه‌نشین شده‌اند.
بخشی از گفته‌های فریده سپاه‌منصور، بازیگر پیشکسوت در ایرنا
