در حافظه موقت ذخیره شد...
پیامی که به کرملین رسیده است
پزشکیان در متنی که چندی پیش برای روشن کردن افق سیاست خارجی دولتش منتشر کرد، چین و روسیه را دو همپیمانی خواند که در روزهای سخت دوست و پشتیبان ایران بوده‌اند و او این دوستی را حائز اهمیت دانست؛ سخنی که به این معناست که خاستگاه سیاست خارجی «فرصت محور» رئیس جمهور منتخب، تحقق منافع ملی و پیگیری اهداف اقتصادی کشور است که ذیل آن، نگاه کلاسیک به مناسبات با جهان شرق و غرب کم رنگ خواهد شد؛ چه اینکه یکی از مهم‌ترین وجوه همکاری ایران و روسیه در سال‌های اخیر نه در همسویی سیاست‌های منطقه‌ای و جهانی که در عرصه همکاری‌های اقتصادی تعریف شده است؛ وجهی که به تفاهم دو کشور برای دستیابی به یک توافقنامه راهبردی انجامید و پیگیری اهداف مهم اقتصادی و افزودن بر سطح و حجم مراودات اقتصادی در اولویت تصمیم گیرندگان دو کشور قرار گرفت.
در چنین فضایی بود که تهران و مسکو در سال‌های اخیر در حوزه اقتصادی این ظرفیت را در خود دیده‌اند تا مبادلات اقتصادی دوجانبه را تا ۲۵ میلیارد دلار در سال افزایش دهند. این در حالی است که روند مبادلات بازرگانی دو طرف در سال‌های 2020 و 2021 و با وجود اپیدمی کرونا با روندی افزایشی روبه‌رو شد که از وجود ظرفیت‌های بالقوه همکاری حکایت می‌کرد. چنانکه حجم مبادلات تجاری طرفین به‌رغم آثار مثبت ناشی از امضای موافقتنامه موقت تجارت ترجیحی بین جمهوری اسلامی ایران و اتحادیه اقتصادی اوراسیا، طی سه سال اخیر با رشد قابل توجهی همراه بوده است.
این چنین بود که ایران و روسیه توانسته‌اند از قبال این همکاری و همسویی شکل گرفته در مسیر دستیابی به یک توافق جامع راهبردی قرار گیرند و از این مهم به عنوان تسریع کننده تغییر در روابط دوجانبه بهره گیرند.
در همین راستا دستیابی به توافق جامع سبب بروز تحولات جدید و تعمیق پیوندهای سیاسی و اقتصادی دو طرف خواهد شد و مسکو را برای پرداختن هزینه‌های بیشتری جهت اهداف راهبردی خود در قبال جمهوری اسلامی بیش از پیش آماده خواهد کرد.
افزون بر این، این همکاری استراتژیک بسترهای لازم را برای شکل‌گیری زمینه‌های جدید در روابط فی مابین و همچنین ساخت شبکه ائتلاف راهبردی با دیگر کشورهای همسو فراهم می‌کند.
از این رو کشورهای طرف چنین توافقنامه‌هایی می‌توانند بیش از گذشته برای ایران در دسترس‌تر شوند و مؤلفه‌های قدرت خود را به خدمت منافع ملی جمهوری اسلامی درآورند.
