ندا سیجانی
خبرنگار

آیین اختتامیه دومین جشنواره ملی نی‌انبان با تقدیر از گروه‌های شرکت‌کننده این دوره از جشنواره در سالن خلیج‌ فارس مرکز همایش‌های بین‌المللی جزیره کیش برگزار شد. در این مراسم گروه‌های موسیقی «کوب کا خوزستان»، «شیلو هرمزگان»، «هلیل نوازان کرمان»، «هورا خوزستان»، «بومیان کیش»، «شیلو بوشهر»، «کوش هرمزگان»، «سار خوزستان»، «کنسرت بندری فیدوس» و «حصیر بوشهر» به اجرای برنامه پرداختند.
خداحافظی نوازنده پیشکسوت نی انبان
دراین رویداد هنری از کریم ادریس‌پور و محمد جنجال از استادان نی‌انبان نوازی کشور تقدیر به عمل آمد. نکته قابل توجه این مراسم خداحافظی محمد جنجال، پیشکسوت این حوزه بود که با تک‌نوازی نی‌انبان، برای همیشه با این صحنه هنر وداع کرد. گرامیداشت مرحوم محمود جهان از چهره‌های ماندگار موسیقی جنوب، با حضور همسر وی نیز از دیگر بخش‌های این مراسم بود. گفتنی است، در این مراسم ضمن تقدیر از ۹ گروه برگزیده، از خسرو نشان به عنوان بنیانگذار جشنواره نی‌انبان کیش، ناصر قاسمی‌نیا رئیس دومین دوره برگزاری و بابک عامل دبیر دومین جشنواره ملی نی‌انبان کیش قدردانی شد.محمد جنجال، نوازنده پیشکسوت ساز نی‌انبان ساکن تالاب زیبای حرا بندر خمیر در استان هرمزگان است؛ هنرمندی که موسیقی در خانواده‌اش جریان دارد و از کودکی با این ساز انس گرفت.
استاد جنجال در گفت‌و‌گو با «ایران» بیان داشت: اصالت پدر من به حمیران (بندرلنگه) برمی گردد؛ روستایی در هرمزگان. خانواده‌ام زمان قاجاراز این منطقه به خرمشهر آمد و این ساز را به این خطه آورد. کاربرد بیشتر این ساز در مراسم جشن و عروسی‌هاست و به نوعی حرفه و منبع درآمد پدرم بود. باید بگویم استاد من در آموزش نی‌انبان ایشان بوده و سال‌ها در محضر پدر ساز نی‌انبان را آموختم. البته ابتدا نوازنده تنبک بودم که در اینجا اصطلاحاً ضربگیر می‌گویند. او در ادامه درباره علت خداحافظی‌اش از صحنه موسیقی گفت: علت خداحافظی‌ام صدمات جسمی بوده که طی این سال‌ها بر من وارد شده و به دستور پزشک مجبورم از صحنه هنر کنار بروم. متأسفانه یکی از چشمانم را بر اثر نوازندگی از دست داده‌ام و با پیگیری‌های پزشکی متوجه شدم شبکه چشمم نازک شده است، اگرچه موسیقی در خون من است اما متأسفانه از نواختن این ساز منع شده‌ام و نمی‌دانم از این پس چگونه روزگار بگذرانم.
استاد جنجال اظهار کرد: پیشکسوتان و کاربلدان نی‌انبان، پرنفس بر این ساز می‌دمند و بر اثر همین دمیدن به چشمانشان آسیب وارد می‌شود. این درحالی است که نسل جوان چنین پرقدرت و پرتوان ساز نمی‌نوازند و نمی‌توانند کارهای ما را انجام بدهند.
 
نه بیمه‌ای دارم و نه حمایت می‌شوم
من قلب و چشمم را دراین راه گذاشتم با 72 سال سن، نه از خدمات بیمه برخوردارم و نه از خدمات بازنشستگی. هیچ حمایتی در این سال‌ها برای من انجام نگرفته و از هیچ خدمات دولتی بهره‌مند نبوده‌ام و تا به امروز با هزینه‌های خودم زندگی‌ام را گذرانده‌ام. من عضو خانه موسیقی و بیمه هنرمندان نیستم. از 14 سالگی به نواختن این ساز روی آوردم و در این سال‌ها تلاش کردم در شادی‌های مردم شرکت کنم و ساز بنوازم و امروز که بیش از 7 دهه از زندگی‌ام می‌گذرد همچنان به عشق مردم کشورم نواختم.