مهری رنجبر
خبرنگار

حسن تفتیان، دونده 100 متر المپیکی، این روزها با خیال راحت در پاریس تمرین می‌کند؛ جایی که قرار است 21 روز دیگر بزرگترین رویداد ورزشی افتتاح شود. برای هت‌تریک دویدن کنار غول‌های سرعت دنیا. رکورددار 100 متر ایران می‌خواهد در پاریس بهترین نتیجه را بگیرد. هرچند این بار هم مثل المپیک‌های قبلی چالش نبود مربی‌اش را دارد.
 
 از اردوی پاریس راضی هستی؟ تمرین در پاریس شهر میزبان المپیک چقدر به تو کمک کرده؟
اردوی پاریس خیلی خوب بود. من به خاطر اینکه سال‌هاست به فرانسه می‌آیم و در شهر پاریس تمرین کرده‌ام و از قبل می‌دانستم پاریس میزبان المپیک است، برایم حس و انگیزه خوبی بود. از این بابت خیلی خوشحالم و شاید یکی از راحت‌ترین المپیک‌هایی است که من شرکت می‌کنم.
دویدن در المپیک را از ریو تجربه کردی، تجربه خوبی بود، اما کرونا اجازه نداد در توکیو بهتر کار کنی و خیلی‌ها به تو انتقاد داشتند. برای المپیک پاریس چه برنامه‌ای داری؟
خودم هم به این موضوع فکر کرده‌ام که من در ریو خیلی جوان و باانگیزه و نترس بودم و حتی ادعای رقابت با یوسین بولت را داشتم؛ عملکرد خوبی هم داشتم با صعود به نیمه‌نهایی 100 متر المپیک ریو و بعد هم المپیک توکیو که یکسال قبل از آن سهمیه گرفته بودم اما شیوع کرونا المپیک را یکسال عقب انداخت و من با بدشانسی تمام 20 روز قبل از المپیک به کرونا مبتلا شدم و روزهای خیلی سختی را پشت‌سر گذاشتم و آخرین روز تستم منفی شد و به توکیو پرواز کردم. آنجا هم با شرایط سختی که بود با یک‌صدم یا دوصدم ثانیه به نیمه‌نهایی نرفتم و خیلی غصه خوردم و افسوس. اما واقعاً پاریس همیشه برایم خوشایند بوده و امیدوارم در المپیک پاریس هم نتیجه‌ای قابل قبول کسب کنم. در واقع با برنامه‌ریزی در سه مرحله 100 متر بدوم. هرچند کار خیلی سختی است و همه رقبا جدی هستند ولی من هم با تمریناتی که داشتم، خیلی امیدوارم.
 چه نتیجه‌ای بهترین نتیجه برای حسن تفتیان در المپیک است؟
همیشه سعی می‌کنم بهترین باشم برای خودم. با خودم و ثانیه‌ها رقابت کنم نه با هیچ‌کسی. واقعاً به رقبایم هیچ توجهی نمی‌کنم. با اینکه شاید در رنکینگ جهانی بین بهترین‌ها باشم و المپیکی شدم اما اختلاف بین من و دونده‌های بالاتر و پایین‌تر شاید یک‌صدم ثانیه باشد. رقابت نزدیکی بین دونده‌های 100 متر هست که صدم‌های ثانیه و حتی هزارم ثانیه تعیین‌کننده است. چیزی که برای من مهم است تمرکز روی تمرینات و تکنیکم است و اینکه با دوی خوب به مراحل بعدی صعود کنم.
  مشکل نبود مربی‌ات در المپیک حل شد؟
متأسفانه مشکل مربی‌ام برای المپیک حل نشده. البته تنها مختص به المپیک پاریس نیست، سال‌هاست حتی در بازی‌های آسیایی و المپیک قبلی هم این شکایت را داشتم که مربیان تخصصی باید همراه تیم باشند. حضور مربی تخصصی برای ورزشکار خیلی مهم و تعیین‌کننده است. امیدوارم در روزهای مانده با آمدن احسان حدادی این مشکل حل شود و من در مسابقه بدون مربی نمانم.
 برنامه تدارکاتی تو برای المپیک پاریس چه فرقی با دو دوره قبلی داشت، هم از نظر کیفیت و هم کمیت؛ بهتر بود یا بدتر، چرا؟
متأسفانه شرایط دوومیدانی خیلی سخت بود. ما یکسال قبل تقریباً 5 بار تغییر ریاست و سرپرستی فدراسیون را داشتیم و بی‌ثباتی مدیریت فدراسیون خیلی به دوومیدانی و بچه‌ها لطمه زد. شاید بگویم من تک و تنها سهمیه 100متر مردان را گرفتم چرا که من یکسال و نیم در جامائیکا بودم و پروسه کسب سهمیه یکسال و نیم طول کشید؛ برای امروز، دیروز و یک ماه و دوماه نیست، بلکه نتایجی که در قهرمانی آسیا و بازی‌های آسیایی گرفتم و ثبات رکوردی و رکوردهای خوبم باعث شد تا امتیازات لازم را برای حضور در المپیک بگیرم. برای سهمیه از رنکینگ جهانی، هم مقام مهم است و هم رکوردی که ثبت می‌شود. در واقع میانگین امتیاز مقام و امتیاز رکورد ثبت‌شده برای رنکینگ لحاظ می‌شود.
  تصاحب تنها دو سهمیه المپیک از سوی ایران را چطور ارزیابی می‌کنی؟ این نشان‌دهنده افت دوومیدانی ایران است؟
با همه شرایط بد تغییر مدیریت و بی‌ثباتی مدیریت، نبود اردو و تیم ملی قوی و... متأسفانه دوومیدانی ما خیلی افت کرده است. من و فرزانه فصیحی تنها با برنامه‌ریزی و تلاش خودمان سهمیه گرفتیم. حتی گرفتن ویزا، انتخاب مسابقه و مربی را تک و تنها انجام داده‌ام و سهمیه گرفته و خوشحالم چرا که نماینده ایران در المپیک هستم. اما حالا که احسان حدادی شاخص‌ترین ورزشکار دوومیدانی رئیس شده، امیدوارم روز به روز شاهد اتفاقات خوب و روزهای بهتر و به اوج رسیدن دوومیدانی باشیم؛ روزی که دوومیدانی جایگاهش را در ورزش ایران گرفته باشد.