من هدفمند عمل کردم؛ یعنی اینکه از دوران دبستان و دبیرستان کار طنز و نمایش شادی‌آور انجام می‌دادم و از سال ۵۰ به صورت حرفه‌ای کار می‌کردم، اما در سال‌های ۵۳ و ۵۴ به خودم اجازه ندادم لباس سیاه بپوشم چرا که می‌گفتم این لباس حرمت خاصی دارد و باید اطلاعاتم به حدی برسد که بتوانم لباس سیاه بپوشم. اواخر سال ۵۳، حس کردم اطلاعاتی که می‌خواستم کسب کرده‌ام و به آن نتیجه رسیده‌ام و می‌توانم لباس سیاه بپوشم. در آنجا بود که برای اولین باردرسال ۵۴ نمایش سیاه‌بازی را روی صحنه بردم. درآنجا ابتکار دیگری که زدم این بود که برای نخستین بار یک سیاه زن را در کنار سیاه مرد روی صحنه بردم و سال‌ها این کار ادامه داشت و از سال ۵۸ به بعد اجازه این کار داده نشد. درباره جایگاه پژوهش در تئاتر و نمایش باید بگویم متأسفانه پژوهش خیلی کم جا دارد. اکثر بچه‌ها پژوهش نمی‌کنند به همین دلیل نمایش پشتوانه محکمی ندارد. به همین دلیل، اکثر نمایش‌هایی که کار کردم با پژوهش بوده است.
بخشی از صحبت‌های جواد انصافی، بازیگر تئاتر و تلویزیون با ایرنا
