فائزه زمانی
خبر‌نگار

فدراسیون کاراته بالاخره از اغما درآمد. بعد از ماه‌ها بلاتکلیفی درباره انتخاب کادر تیم‌های ملی کاراته، طباطبایی و همکارانش بالاخره آستین‌های خود را بالا زدند تا ملی‌پوشان سروسامان بگیرند. درحالی که تیم ملی مردان با هدایت شهرام هروی مدتی است از روزهای اوج خود فاصله گرفته و در بازی‌های آسیایی هانگژو و مسابقات جهانی مجارستان نتایج ضعیفی رقم زد، با اعلام سازمان تیم‌های ملی او در سمت خود ابقا شد تا همچنان به حیات جاودانه‌اش در تیم ملی ادامه بدهد. تیم ملی زنان هم که بعد از اخراج ناگهانی ارباب و زنگنه روی هوا بود، طبق انتظارها به دست لیلا بهرامی سپرده شد تا خیال همه کمی راحت شود.
اما در رده امید ستاره موسوی به عنوان سرمربی تیم دختران منصوب شد، سرمربی که یک بار امتحان خود را با رقم زدن بدترین نتیجه تاریخ رده امید پس داده است، اما حالا مشخص نیست مسئولان فدراسیون برچه اساس می‌خواهند آزموده را دوباره بیازمایند.
داستان به اینجا ختم نمی‌شود و انتخاب مجید عبدالحسینی منتقد سرسخت دیروز و سرمربی امروز تیم امید پسران هم برق سه فاز را از سر همه پراند، انتخابی که سعید نیکو خصلت مدیر سازمان تیم‌های ملی آن را فرصتی برای ورود منتقدان به درون گود می‌داند.
همچنین فاطمه چالاکی به عنوان سرمربی تیم‌های نوجوانان و جوانان دختران، موسی گنج‌زاده به عنوان سرمربی جوانان پسرو نادرجودت به عنوان سرمربی پسران نوجوانان انتخاب‌هایی منطقی به نظر می‌آیند.
نیکو خصلت مدیرفنی سازمان تیم‌های ملی از دلایل این انتخاب‌ها اینگونه سخن می‌گوید.
‌به نظر می‌رسید با توجه به نتایج اخیر تیم ملی مردان با هروی، او در سمت خود ابقا نشود؛ دلیل ادامه این همکاری چیست؟
اول از همه باید بگویم که این تصمیم بنا به خرد جمعی گرفته شد.
 هروی هم مثل بقیه گزینه‌ها نقاط ضعف و قوت داشت که با بررسی آنها به این نتیجه رسیدیم که همچنان می‌توانیم با او همکاری‌مان را ادامه دهیم.
شاید اخیراً نتایج خوبی گرفته نشده باشد اما این را در نظر گرفتیم که نتایج تیم ملی مردان در مسابقات جهانی مجارستان می‌توانست جور دیگری رقم بخورد و به جای 1 نقره و 1 برنز، 2 طلا به دست بیاید اما شرایطی که بوجود آمد درست مثل پنالتی‌ها در فوتبال، نتایج را عوض کرد.
این تصمیم همان‌طور که موافقینی داشت، مخالفانی هم داشت اما با یک جمع و تفریق و با در نظرگرفتن سیاست‌های فدراسیون به این نتیجه رسیدیم که هروی ابقا شود.
‌انتخاب بهرامی به عنوان سرمربی زنان باتوجه به نتایج اخیر او با تیم‌های پایه پیش‌بینی می‌شد، بجز او گزینه‌های دیگری هم داشتید؟
گزینه‌های دیگری هم داشتیم اما بهرامی وزن زیادی در میان گزینه‌های هدایت تیم ملی دختران داشت و با بررسی کارنامه و عملکرد او در مسابقات اخیر این تصمیم گرفته شد؛ هرچند کمیته امور بانوان نقش اصلی را در این انتخاب داشت.
‌موسوی اخیراً با تیم امید دختران ضعیف‌ترین نتیجه تاریخ را رقم زد، دلیل انتخاب دوباره او چیست؟
موسوی سال‌ها در رده‌های مختلف کار کرده و سابقه‌ای 20 ساله دارد.
نتایج او با تیم امید در مسابقات قزاقستان بررسی شد اما باید در نظر بگیریم که او برای این مسابقات وقت زیادی نداشت و با کم‌ترین امکانات تیم را آماده مسابقات کرد.
موسوی حتی برای رده بزرگسالان هم گزینه بود اما در نهایت تصمیم گرفتیم که از او در رده امید استفاده کنیم؛ هرچند که او هم باید روی نقاط ضعف خود متمرکزتر از قبل باشد.
‌عبدالحسینی تا دیروز منتقد سرسخت فدراسیون بود، در اذهان عمومی این طور به نظر می‌رسد که انتخاب او برای از بین رفتن انتقاداتش است.
 برای انتخاب سرمربی تیم امید پسران بیشترین چالش را داشتیم و در نهایت به مجید عبدالحسینی رسیدیم.
برای خیلی از عزیزان این سؤال پیش آمده کسی که تا دیروز منتقد سرسخت فدراسیون بود، چگونه امروز سرمربی تیم ملی می‌شود. فدراسیون تصمیم گرفت با این انتخاب به منتقدان خودش هم فرصتی بدهد تا با ورود به داخل گود از پنانسیل خود برای حل چالش‌ها و مشکلاتی که از آن صحبت می‌کنند، استفاده کنند.
خیلی از فدراسیون‌ها منتقدان را کنار گذاشته و درب‌های فدراسیون را به روی آنها می‌بندند اما طباطبایی تصمیم گرفت تا این فرصت را به منتقدین بدهد که آنها هم توانایی خود را به کار گرفته و یک تعامل دوجانبه شکل بگیرد.
‌بعد از مشخص شدن کادر فنی چه برنامه‌ای برای بازگشت کاراته به روزهای خوبش دارید؟
در این مقطع نیاز به همدلی خانواده کاراته داریم و امیدواریم که همه از این تصمیم حمایت کرده و با ما همکاری کنند؛ مشکلات حس شده و به درک آنها رسیده‌ایم. کاراته ایران فرصت اشتباه ندارد چرا که رقبا همه در حال پا گرفتن هستند و ما هم از لحاظ سرمایه اجتماعی آسیب دیده و جا مانده‌ایم. این وسط مشکلات مالی هم بی‌تأثیر نبوده و گریبان کاراته را گرفته است. هروی به تنهایی از پس مشکلات برنمی‌آید و رابین هود نیست که حرکت رابین هودی بزند. در این میان مربیان باشگاه‌ها، مسئولان هیأت‌ها و بخش خصوصی هم باید به کمک ما بیایند و ملی‌پوشان
عزم شان را جزم کنند تا با تلاش بیشتر نتایج درخود شأن کاراته بگیریم.
‌حرف آخر؟
از جامعه کاراته انتظار می‌رود پشت تیم ملی باشند و وقتی به مسابقات اعزام می‌شویم آرزوی باخت نداشته باشند تا ثابت شود حق با آنها است. باید همگی به میدان بیایند تا با تلاش شبانه‌روزی به روزهای اوج برگردیم. کاراته در سیستمی عمل کردن، خلأ دارد در صورتی که اگر تلاش‌مان همگانی باشد دیگر نیازی به چهره‌ها نداریم.