صفحات
شماره هشت هزار و چهارصد و سی و یک - ۱۶ فروردین ۱۴۰۳
روزنامه ایران - شماره هشت هزار و چهارصد و سی و یک - ۱۶ فروردین ۱۴۰۳ - صفحه ۲۱

مهاجرت سونامی از یاد رفته

عاشورزاده هم رفت

فائزه زمانی/ فرزان عاشور‌زاده هم یکی از ستاره‌های ورزش ایران بود که خیلی زود غروب کرد. او که سال‌ها لقب سونامی تکواندو ایران را داشت، بعد از افت اخیرش به امریکا مهاجرت کرد تا شاید شانسش را در بقیه عمر ورزشی‌اش جایی دورتر از ایران امتحان کند.
 او در ۱۷سالگی چشم تکواندو ایران را به جمال یک پدیده روشن کرد؛ سال ۲۰۱۴ بود که با قهرمانی در مسابقات آسیا و پشت‌بندش طلای بازی‌های آسیایی اینچئون، نوید یک آینده‌ای درخشان داد. او سال بعد و در مسابقات جهانی روسیه این بار طلای جهان را بر سینه انداخت تا با قرار گرفتن در رده اول رنکینگ فدراسیون جهانی، لقب سونامی تکواندو ایران را دریافت کند.
 او بعد از روزهای درخشانی که داشت در المپیک ریو نتوانست مثل همیشه برای رقبا یک سونامی باشد، او ثانیه‌های پایانی همان مبارزه اول ۴-۳ مقابل حریف مراکشی باخت و در عین ناباوری بدون مدال شیاپ‌ چانگ المپیک را ترک کرد. 
بعد از ریو، او دیگر عاشورزاده همیشگی نبود و در مسابقات قهرمانی آسیا نقره و در بازی‌های آسیایی جاکارتا، مدالی بهتر از برنز نگرفت. بعد از بازی‌های آسیایی بود که او کم‌رنگ و کم‌رنگ‌تر شد تاجایی که از حضور در المپیک توکیو بازماند و بعد از این مسابقات فقط در مقاطعی عضو تیم ملی بود و دیگر خبری از حضور دائمی سونامی نبود. آخرین حضور عاشورزاده در ترکیب تیم ملی هم مسابقات جهانی ۲۰۲۳ تکواندو در آذربایجان بود که برای او مدالی به ارمغان نداشت. 
حالا سونامی که اخیراً اصلاً شبیه اسمش نبود، به گفته خودش به‌رغم وابستگی‌هایش رفت تا شانسش را کیلومترها دور‌تر از ایران امتحان کند. او با انتشار عکسی کنار مهدی بی‌باک مربی سابق تیم ملی که حالا او هم در امریکا به سر می‌برد، نوشت:  «با تمامی وابستگی و دلبستگی‌هایم، تصمیم به مهاجرت گرفتم. تصمیمی مملو از چرا‌ها و برای‌های متفاوت که توضیح هرکدام‌شان بماند برای بعد. مهاجرت و سفری که از مدت‌ها قبل در ذهنم نقش بسته بود. اقدامی که ادامه مسیر زندگی ورزشی‌ام را به این جبر جغرافیایی سپرد. من با همه سختی‌های این تصمیم، مسیر جدید زندگی‌ام را انتخاب کردم. بسیار خوشحالم اینجا و در کنار استاد بی‌باک و در آکادمی ایشان حضور دارم و عضو جدیدی از این مجموعه هستم که یادآور روز‌های اوج گذشته‌ام در میدان‌های جهانی و تمامی رقابت‌ها در کنار ایشان بود. با امید به تکرار آن روز‌ها به همراه استاد بی‌باک در این کشور.»
جستجو
آرشیو تاریخی