فیلمنامه‌هایی در این چند سال به من داده شده که برخی سینمایی بوده و برخی هم چند سریال بوده است اما قصه‌ها به گونه‌ای نیست که انگیزه‌ای برایش داشته باشم. برای سن ما نقش‌ها اصلاً جذاب نیست، نقش‌ها به گونه‌ای است که فقط باید جلوی دیگران چای بگذارید و عده‌ای را نصیحت کنید. البته برخی از خود ما هم برای نگارش شخصیت مادر یا زنان در فیلمنامه‌ها کمک می‌گیرند اما فیلمنامه باید از پایه درست و محکم باشد وگرنه هرچه بگویید اتفاقی نمی‌افتد. اتفاقاً می‌گویند شما پیشکسوت هستید ما فیلمنامه را درست می‌کنیم و نظرات شما خیلی مهم است اما قصه‌ها به گونه‌ای است که با دو جمله و سه جمله عوض نمی‌شود. در حال حاضر در کشور ما نقش اساسی و پرباری در سریال‌ها دیده نمی‌شود، بیشتر سریال‌ها درباره مسائل جوانان است یا اگر هم درباره بزرگسالان است فضایی شعاری دارد.
بخشی از گفت‌وگوی مهر با مهوش افشارپناه بازیگر فیلم و سریال‌های تلویزیونی
